วันต่อมา เพียงฝันก็ยังไปกินข้าวที่แคนทีนไม่ทันอีกเหมือนเดิม จนวันที่สามเข้าให้เธอถึงรู้ตัวว่ากำลังถูกเตือนใจกลั่นแกล้ง แล้วใครจะเป็นคนสั่งล่ะถ้าไม่ใช่รามสูร
"คนใจร้าย"
ถึงอย่างนั้นเพียงฝันก็ทำได้แค่บ่นและก้มหน้าทำงานต่อไป อย่างน้อยเด็กๆ ก็ไม่ได้อดไปกับเธอด้วย เพราะทุกเที่ยงพี่ยอด สามีของมะลิจะเอาข้าวกลางวันที่ฝั่งคนงานในไร่ชาก็ได้กินฟรีเหมือนกันมาฝากมะลิและเผื่อเด็กๆ ด้วย
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอแป๊บเดียวเพียงฝันก็มาอยู่ไร่ชาล้อมตะวันได้ครบหนึ่งเดือนแล้ว และวันนี้ก็ยังเป็นวันที่เงินเดือนออกด้วย
พนักงานหลายคนยิ้มร่าพากันต่อแถวยาวเหยียด รามสูรยังคงใช้วิธีการจ่ายเงินสดแทนการโอน เพราะหลายคนสะดวกกับการรับเงินสดมากกว่า
"ของเธอไม่มี ไม่ต้องมาต่อแถวให้เสียเวลาหรอก"
"ไม่มีอะไรคะ?"
"เงินเดือนไงยะ"
"จะเป็นไปได้ยังไงคะ ในเมื่อฝันก็มาทำงานทุกวัน" บางวันเธอก็อยู่ทำจนดึก
"ไม่รู้ เธอไปคุยกั
