@เช้าวันต่อมา
เช้าวันใหม่บรรยากาศปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายของสายฝนที่เริ่มจะซาลง เพลิงตื่นมาพร้อมกับความกระปี้กระเป่า หัวใจชุ่มชื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขานอนหนุนหมอหันหน้าเข้าหาณดา จ้องมองใบหน้างดงามของหญิงสาว ได้แต่คิดว่าทำไมแต่ก่อนตอนที่ยังมีกัน เขาถึงไม่เคยมองเห็นความงดงามของใบหน้านี้ ใบหน้าคมขยับเข้าใกล้ณดามากขึ้น หากแต่คนตัวเล็กยังนอนหลับไม่รู้สึกตัว ด้วยเหตุที่ว่าเมื่อคืนกิจกรรมรักระหว่างเขากับเธอต่อเนื่องยาวนานมาจนถึงตีสอง มือหนาแตะเบาๆที่หน้าผากเล็ก ไล่ลงมาที่จมูกจนถึงริมฝีบางอวบอิ่ม เขาจ้องมองเธออยู่อย่างนั้น ใบหน้าคมยิ้มร่าด้วยความอิ่มเอมใจ ปากหนาจุ๊บลงไปเบาๆที่ริมฝีปากเล็ก ก่อนที่ณดาจะรู้สึกตัว
"อือ...
"ขี้เซาจังเลยนะ..
"คุณเพลิง
ณดาตื่นลืมตาขึ้นมามองเห็นเพลิงที่กำลังนอนจ้องเธอตาไม่กะพริบ ใบหน้าคมยิ้มร่าให้เธอ เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารอยยิ้มที่
