หลังจากที่ทนแรงกดดันของสองพ่อลูกไม่ไหว ฉันก็ต้องยอมจำใจแต่โดยดี โดยที่ภายในห้องพักฟื้นนั้นดังไปกับเสียงเจื้อยแจ้วของลูกชายที่พูดคุยกับผู้เป็นพ่ออย่างสนุกปาก และใบหน้าที่ฉายรอยยิ้มกว้างมีความสุขทำให้ฉันที่นั่งมองทั้งสองอยู่ที่โซฟากว้างนั้นเผลอยิ้มตามกับภาพที่สองพ่อลูกนอนอยู่บนเตียงคนไข้ที่กว้างพอจะรองรับร่างสองคนนอนที่นอนแนบชิดกันจนนึกหมั่นไส้ในใจ ใบหน้าที่ฉายความตกตะลึงเมื่อพี่ธาวินนั้นเปิดอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ราคาแพงของเขาให้เจ้าแสบได้ดู
"ว้าว! สวยมากเลยครับ" ถ้าให้ฉันเดาคงหนีไม่พ้นพวกของเล่นแน่นอน ฉันไม่ได้เอ่ยว่าอะไรเพราะอยากให้ลูกได้อยู่กับเขาได้เต็มที ยิ่งได้เห็นภาพแบบนี้แล้วฉันกีดกันพวกเขาสองคนไม่ลงจริงๆ...
"ไว้โตขึ้นลูกจะมีทุกอย่าง" ประโยคที่สุดแสนจะตามใจทำให้ลูกชายฉันยิ้มกว้างออกมา อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าเจ้าแสบจะเอ่ยขอหรือพูดอะไรผู้เป็นพ่อก็ตอบรับทุกอย่างจนฉันถึงกับต้อง
