“ใครบอกกินไม่ได้ยะ อย่าเล่นตัวนักเลยแม่คุณ หัดใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์เสียบ้าง เดี๋ยวแก่ตัวไปเหมือนเจ๊ดวงจะไม่ทันการ จะหาว่าเจ๊ไม่เตือน” เมริสาหัวเราะ พูดถึงผู้ชายคนนี้ แต่เธอกลับนึกถึงผู้ชายอีกคน “เจ๊...ถามอะไรหน่อยสิ” เธออยากถามนะ แต่พอจะเอ่ยออกมาจริงๆ กลับอึกอัก รู้สึกกระดากปากชอบกล “จะถามอะไรก็รีบถามมาสิ รอตอบอยู่” “ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวเจ๊หาว่าฉันไร้สาระ” สมชายพยายามตื๊อให้เธอถามเสียให้ได้ แต่หญิงสาวเลี่ยงไปแจกอาหารไกลๆ “อุ๊ยตาย!!!” อยู่ๆ สมชายก็อุทานลั่นอย่างลืมตัวเมื่อมองไปเห็นเทพบุตรสุดหล่อผู้หนึ่งเดินมาหยุดที่หน้าประตูร้านอาหาร หญิงสาวมองตามสายตาระริกระรี้ของสมชายไปจนเจอเขาคนนั้น “ไคล์” ชายหนุ่มเหลียวมามองทางเธอ เขาครุ่นคิดอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนเปลี่ยนจากเดินเข้าร้าน ตรงมาหาเธอแทน หัวใจของเธอเต้นระส่ำ รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ภาพครั้งสุดท้ายที่เจอกันผุดขึ้นในตาอีกแล้ว มันท