“เธอไปไหนนะครับ”
ดวงมณีเจ้าของร้านเป็นคนให้ข้อมูลเขา “ไปหายัยเอมี่ เธอว่าอย่างนั้น”
“หาเรื่องจริงๆ” เธอกล้ามากเกินไปแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ ชายหนุ่มหันหลังกลับ เป็นห่วงหญิงสาวจับใจ เพราะเขารู้ดีว่าน้องสาวของเขาไม่ใช่ผู้หญิงที่น่าเข้าใกล้นัก
“เธอมาขอร้องให้ฉันอภัยให้อย่างนั้นเหรอ”
เมริสาพยายามทำให้ตัวเองนิ่งที่สุด “ค่ะ เพราะความผิดของฉันมันไม่เกี่ยวกับที่ทำงานของฉันค่ะ”
เอมี่หัวเราะร่า ท่าทางสะใจสุดๆ “ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อเธอใส่แบบฟอร์มของที่นั่น”
“แต่มันไม่ถูกต้องนะคะ คุณไม่ควรกลั่นแกล้งพวกเราแบบนี้”
“ใครกลั่นแกล้ง!!!” เจ้าหล่อนตวาดเหว ริมฝีปากแดงสั่นระริก ดวงตาปูดโปนความเกลียดชังยามมองหญิงสาวตรงหน้า “ขยะอย่างเธอคงรู้จักฤทธิ์ของฉันน้อยไป คอยดู ฉันจะทำให้เธออยู่ที่เมืองนี้ไม่ได้”
“ฉันเชื่อว่าคุณทำอย่างนั้นได้แน่” เมริสายังใจเย็นที่จะต่อรองกับผู้หญิงอารมณ์ร้ายและมีปัญหาทางจิต
