”มายา...เจ้าเห็นเนเฟอร์บ้างหรือไม่?”
เสียงห้าวที่ดังอยู่เบื้องหลังทำให้หญิงสาวต้องชะงักงานในมือขณะตากเนื้อบนลานหินตอนแสงแรกสาดส่องลงมา มายาหันไปทางเมมนอนที่สีหน้าแสดงความกังวลออกมาชัดเจน
“ข้ายังไม่เห็นนางเลยในเช้านี้ คงอยู่ที่คอกม้ากระมัง”
ร่างระหงกล่าวอย่างไม่ยี่หระก่อนหันกลับไปทำงานของตัวเอง ทว่าชายหนุ่มก็ยังไม่ละความพยายามที่จะถามต่อ
“ข้าตามหานางจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่พบ ทั้งในกระโจม ที่บ่อน้ำ คอกม้า หรือที่แห่งใดในโอเอซีสแห่งนี้”
“นางคงกลับธีปส์ไปแล้วกระมัง!”
คำพูดทะลุกลางปล้องของมายาทำให้เมมนอนผงะ วันนี้เขาตื่นตั้งแต่รุ่งสางเพราะตั้งใจจะพาเนเฟอร์ติตีไปพบกับเปปิซอสหัวหน้าเผ่า ทว่าทุกที่ที่เขาคิดว่านางอยู่กลับพบเพียงความว่างเปล่าและข้อกังขาว่านางหายไปไหน
“เจ้าพูดเล่นใช่ไหม มายา?”
“ข้าไม่ได้ล้อเล่น! เมื่อคืนนางบอกข้าว่านางคิดถึงธีปส์ นางเบื่อหน่ายชีวิตแสนเข็ญในทะเลทรายและอยากกลับไปเป็
