“ข้ายินดีช่วยนางทุกอย่างด้วยความเต็มใจ ก็ในเมื่อวาวัตใต้และชนเผ่าเราอยู่อย่างสงบสุขได้ก็ด้วยพระมหากรุณาธิคุณของฟาโรห์...บอกมาเถิดมายา ว่าจะให้ข้าช่วยเหลืออันใด”
“เจ้าหญิงเนเฟอร์ติตีปรารถนาได้กลับคืนสู่อ้อมกอดของพระบิดาและพระมารดาที่ทรงจากมานาน หวังว่าคงไม่เป็นการลำบากแก่ท่านจนเกินไปในการพานางกลับนครธีปส์”
“ไม่เลย” ชายหนุ่มรับปากทันควัน “ไม่เป็นการลำบากเลยหากได้ตอบแทนฟาโรห์รามเสส...ข้าเต็มใจ”
มายาไม่ทันสังเกตแม้แต่น้อยว่าในน้ำเสียงนั้นแฝงความขุ่นข้นในอารมณ์ของผู้พูดมากกว่าเป็นความหวังดี นางมัวดีใจที่อะไร ๆ ก็ดูราบรื่นไปหมด
“เจ้าหญิงเนเฟอร์ติตีคงอยากกลับไปนครธีปส์ใจแทบขาด นางเป็นพระธิดาคนโปรดของรามเสสด้วยประสูติแต่พระมเหสีเนเฟอร์ตารีผู้งดงาม ทั้งสองพระองค์ต้องทรงยินดีและตกรางวัลให้ท่านอย่างงามที่พานางกลับไปได้อย่างปลอดภัย...ท่านเชชิ นั่นท่านจะไปไหน?”
หญิงสาวร้องถามด้วยความประ
