เชชิเหยียดมุมปากออกก่อนชูธรรมรงค์ลาปิสลาซูรีขึ้นมา
“เจ้าหญิงเนเฟอร์ติตี สวรรค์ได้ส่งท่านมาเป็นเครื่องบรรณาการแก่ข้าเพื่อล้างแค้นอียิปต์ที่พรากแผ่นดินของพวกเราไป เมื่อรามเสสได้เห็นสิ่งนี้ข้าเชื่อแน่ว่าพระบิดาของเจ้าหญิงคงไม่ปล่อยให้ท่านต้องตายอยู่ที่นี่แน่”
“อย่านะ! เชชิ” นางร้องเสียงเครือและพยายามขยับข้อมือให้หลุดจากเชือก
“หากท่านอยากแก้แค้นจงฆ่าข้าเสีย อย่าให้ผู้อื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะข้าเช่นนี้”
ชายหนุ่มขบกรามเสียงดังและดึงพระพาหุจนร่างบางสะเทือนไปทั้งตัว
“อย่ามาสั่งข้า! เจ้าหญิง...ท่านยังตายตอนนี้ไม่ได้ตราบใดที่ข้ายังไม่ได้ล้างแค้นให้ชาวฮิกซอส ข้าไม่มีวันยอมให้พวกอียิปต์เรืองอำนาจและอยู่อย่างสุขสบายบนซากปรักหักพังของพวกเรา!”
“ได้โปรด...ท่านเชชิ...ได้โปรด”
“เจ้าหญิง!”
เชชิชะงักเมื่อจู่ ๆ เนเฟอร์ติตีก็คอพับคออ่อนราวกับหมดเรี่ยวแรงและสลบไปอีกครั้ง ชายหนุ่มมองร่างอรชรที่นอนเหยียดยา
