บทที่ 13
เกลียดฉันเหรอคะ?
ปริบ ปริบ…
ดวงตากลมลืมตาขึ้นมาเห็นสภาพแวดล้อมแบบเดิม เฌอลินน์ถอนหายใจก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น ทว่าบางอย่างหนักๆ ที่พาดผ่านลำตัวของเธอเป็นอุปสรรคมากเหลือเกิน ไหนจะอาการปวดเนื้อปวดตัวและอาการครั้นเนื้อครั้นตัวเพราะไข้หวัดอีก
ทว่าเมื่อเธอพยายามดึงมันออกเธอก็พบว่ามันคือท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มที่เอารัดเอาเปรียบเธอเมื่อคืน เฌอลินน์ใช้แรงอย่างมากในการดึงมันออกจากตัว จัดการแต่งเนื้อแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเดิม เพิ่มเติมคือหยิบเสื้อสูทของเขามาสวมทับอีกชั้น เพราะไม่รู้ว่ากระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้าของเธอนั้นอยู่ที่ไหน จะปลุกเขาขึ้นมาถามก็กลัวจะถูกจับขึ้นเตียงอีกรอบ เธอไม่อยากเสี่ยงอีก
หญิงสายทอดสายตามองชายหนุ่มที่นอนตะแคงข้าง แขนข้างหนึ่งวางพาดที่นอนซึ่งเป็นจุดที่เธอเพิ่งลุกออกมาเมื่อครู่ ดูแล้วเขาคงนอนกอดเธอทั้งคืนหลังจากรังแกเธอหนักขนาดนั้น แม้เฌอลินน์ไม่ได้นับแต่ก็รู้ว่าไ
