บทที่ 12
รสชาติดี
แล้วริมฝีปากก็ประกบกันแนบแน่น สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าสู่โพรงปากหวานๆ ยิ่งเขาใช้ลิ้นไล่ต้อน เธอก็ยิ่งถูกทำให้จนมุมอย่างน่าสงสาร เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนจะไล่ต้อนใหม่แบบนั้นซ้ำๆ อยู่หลายรอบ คนตัวเล็กเริ่มเหนื่อยเหลือเกิน เธอไม่รู้วิธีจูบ เธอไม่รู้ว่าต้องหายใจอย่างไร เธอไม่รู้อะไรเลยสักนิด แต่ด้วยความไม่รู้นั่นมันกระตุ้นสัญชาตญาณสัตว์ป่าของเขาเหลือเกินจนเผลอกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนเลือดซึมเป็นครั้งที่สอง
“อื้อ!”
คนตัวเล็กร้องประท้วงด้วยความเจ็บปวดอีกรอบ แต่ไม่ว่าครั้งไหนผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมนั่นก็คือไม่ได้รับการสนใจจากเลน็อกซ์ เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาบดจูบเธออย่างดูดดื่มเคล้าไปด้วยกลิ่นคาวเลือด
กว่าเลน็อกซ์จะจูบจนพอใจก็ตอนที่เฌอลินน์เริ่มหมดลมหายใจแล้ว เธอเหนื่อยง่ายและหายใจไม่ออกเนื่องจากพิษไข้ ยิ่งมาเจอชายหนุ่มไม่ยอมอ่อนโยนให้กับเธอแบบนี้ก็ยิ่งแย่ไปกันใหญ่
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เม
