9
1207 คำ
คล้อยหลังวิลเลียม สายตาวิบวับเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มก็เบนมาจ้องที่เธอราวกับรอเวลาเอาคืน เขาขยับร่างสูงใหญ่มายืนใกล้จนเธอได้กลิ่นครีมอาบน้ำขวดโปรด
“นี่คุณแอบใช้ครีมอาบน้ำฉันด้วยเหรอ”
“ทำไมจะใช้ไม่ได้ล่ะ ของในบ้านฉัน ฉันมีสิทธิ์ และใครมายืนอยู่ในบ้านฉัน ฉันก็ถือว่าเป็นของฉันด้วยเหมือนกัน ไปอาบน้ำไป ตัวเหม็นคาว แล้วก็ทำกับข้าวมาให้กินด้วย หิวแล้ว”
เขาสั่งแบบไม่แยแสว่าอิ่มอุ่นจะรู้สึกอย่างไรที่จู่ ๆ มีคนแปลกหน้ามาจิกหัวใช้ เหมราชยังคงวางสีหน้าเย็นชาอวดดีแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปหน้าจอทีวี หยิบรีโมตที่วางไว้บนชั้นวางฝั่งขวา กดเปิดดูข่าว พอได้ช่องถูกใจ ก็หย่อนกายนั่งลงบนเตียงไม้ที่วางห่างออกไป เมื่อหันไปมองเห็นอิ่มอุ่นยืนเฉย ไม่ขยับตัวไปทำตามที่เขาสั่งก็เอ่ยสำทับ
“จะยืนงงอีกนานไหม บอกว่าหิวไง ไปสิไป ทำอะไรมาให้กินหน่อย ตั้งแต่ลงเครื่องมา ฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย”
อิ่มอุ่นมองแผ่นหลังของเขาที่ดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ มือเรียวคว้าแก้วน้ำเย็นที่กินค้างไว้ บีบมันแน่น หยิบขึ้นมาแล้วเงื้อขึ้น อยากจะขว้างใส่เขา แต่เวลานี้เธอต้องอดทนอดกลั้น ถ้าขืนไปทะเลาะกับเขาอีก ไม่ใช่เพียงแต่เธอที่ลำบาก คนที่เขาเรียกให้มาประชุมพร้อมกันในวันพรุ่งนี้จะพลอยได้รับความลำบากไปด้วย คนพวกนั้นมีครอบครัว ลูกเล็กเด็กแดงที่ยังอยู่ในวัยเรียนซึ่งเข้าเรียนในโรงเรียนวัดใกล้ ๆ นี้
“รอเดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวทำให้กิน” ร่างเล็กตอบเสียงห้วนปลายเสียงสะบัด แล้วหันหลังเดินหายเข้าไปในครัว
“ให้ไวด้วยนะ แม่บอกว่าเธอทำกับข้าวอร่อย เพราะฉะนั้น ถ้าเธอเอามาให้ฉันกินแบบไม่อร่อย ฉันจะคิดว่าเธอแกล้งฉันอีก แล้วคงรู้นะว่าคนอย่างฉันไม่ชอบให้ใครมาลูบคม”
อิ่มอุ่นยืนอยู่ในครัว คว้าหัวปลีที่เพิ่งตัดจากกอกล้วยหลังบ้านเมื่อเช้านี้ แล้วหยิบมีดทำครัวฟันฉับลงไปกลางหัวปลีเพราะจินตนาการว่าเป็นหัวของจอมบงการ
“ทำไมฟ้าต้องแกล้งอิ่มให้ได้สามีแก่ด้วย ฝรั่ง เกาหลี ก็ไม่ส่งมาให้ ทำไมฟ้าต้องส่งอีตาลุงเหมมาให้อิ่มด้วย”
ดวงตาอันร้อนแรงกำลังสาปแช่งเธออยู่ด้านหลัง เขาเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบเพราะได้กลิ่นหอมบางอย่างที่ลอยฟุ้งออกไป แต่ก่อนจะกินข้าว สงสัยเขาจะได้จับเด็กหักคอกินเป็นอาหารก่อน
ร่างสูงใหญ่ขยับไปยืนซ้อนทับอยู่ด้านหลังแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบที่ข้างหู
“ตะกี้เธอเรียกฉันว่าอะไร ถ้าเรียกลุงอีกทีก็ไม่ต้องทำแล้วกับข้าว”
อิ่มอุ่นรู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอแล้วเบี่ยงตัวหลบ
“เข้ามาเมื่อไหร่ แต่ก็ดี ถ้าเรียกลุงแล้วไม่ต้องทำกับข้าวให้คุณเหมกินใช่ไหมคะ งั้นอิ่มเรียกเลย ลุงเหม ลุงเหม ลุงเหม” คนพูดลอยหน้าลอยตาสีหน้าสะใจ
เหมราชยิ้มเย็นยะเยือก ดวงตามีประกายร้อนเร่าเต้นโลด เขาขยับทีเดียวก็รวบได้ทั้งตัวของอิ่มอุ่น
“ไม่ต้องทำกับข้าวแล้ว เพราะลุงจะจับเด็กกิน”
“ไม่นะ ปล่อยอิ่มนะคุณเหม!” อิ่มอุ่นกรีดร้องลั่นบ้าน
ผิวกายที่สัมผัสกันหลายครั้งแล้วทำให้เหมราชรู้สึกปั่นป่วนอย่างประหลาด ในขณะเดียวกัน ความร้อนจากมือของชายหนุ่มทำให้มือเล็กสองข้างที่ถูกเขาจับเอาไว้แน่นเหมือนกำลังถูกไฟกำลังลามเลีย
“อิ่มจะไม่เรียกคุณเหมว่าลุงอีกก็ได้ ปล่อยนะคะ อิ่มจะทำกับข้าวให้คุณเหมกิน” อิ่มอุ่นไม่นึกสนุกอยากจะปลุกอารมณ์เสือร้ายอีกแล้ว
“งั้น ปล่อยก็ได้ แต่เธอต้องเรียกฉันใหม่ เรียกดี ๆ"
“ก็ได้ค่ะ คุณเหม เรียกคุณเหมแล้วก็ปล่อยอิ่มสิคะ”
“เรียกใหม่ ไม่ใช่แบบนี้ สอนแล้วทำไมไม่จำ”
ดวงตาใสซื่อช้อนมองเขาแล้วพยายามนึก แต่เหมราชชิงทวนความทรงจำให้อิ่มอุ่นนึกออกเสียก่อน
“เรียกฉันใหม่หวาน ๆ ว่าสามีที่รัก เรียกเร็ว” ปลายน้ำเสียงไม่ได้ขอร้องแต่นั่นคือคำสั่งที่ว่าที่เมียตัวน้อยของเขาต้องทำตาม “สามีที่รัก เรียกสิ”
อิ่มอุ่นตะลึงจนพูดไม่ออก ได้แต่ยืนจ้องเขาทำอะไรไม่ถูก
“ถ้าไม่เรียกนะ ฉันจะใช้สิทธิ์สามีกับเธอตรงนี้ ในครัว เดี๋ยวนี้”
ความกดดันอันไร้รูปร่างบีบอัดอิ่มอุ่นไปทั่ว เหมราชตัวใหญ่ยังกับยักษ์ ตาดุยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ ถ้าเขาทำอะไรอย่างที่เธอนึกกลัวจริง ๆ ใครก็คงช่วยเธอไม่ได้
“สะ...สามี”
“สามีอะไร” เขาตะคอกเสียงดัง จนร่างเล็กผวาแล้วหลุดปากพูดออกมา
“สามีที่รัก”
“ก็เท่านี้แหละ”
เหมราชเผยยิ้มพอใจ จากนั้นไหวไหล่แล้วเดินออกไปรอที่เดิม แต่ยังไม่วายตะโกนกลับมา
“กับข้าวกินวันนี้นะ ไม่ใช่พรุ่งนี้”
กระทะก้นลึกที่ผ่านการใช้งานมาตั้งแต่เธอจำความได้ เรียกว่าเป็นกระทะจากรุ่นแม่สู่รุ่นลูกก็ไม่ผิด แต่หญิงสาวคิดว่ามันยังใช้งานได้ดีอยู่มาก ทำอาหาร ผัด ทอด ก็ไม่ติดกระทะเหมือนกระทะใบใหม่
น้ำมันที่กำลังเดือดพลุ่งพล่านอยู่ประมาณเศษหนึ่งส่วนสามในกระทะกำลังทำหน้าที่ให้ความระอุร้อน ‘ทอดมันหัวปลี’ ซึ่งมีส่วนผสมของปลีกล้วยสับหยาบ ผสมเครื่องแกงเผ็ด และใบมะกรูด แต่สูตรของเธอเพิ่มไข่ไก่ลงไปอีกฟองเพื่อให้มันจับตัวรวมกันง่ายต่อการทอด สักพัก ทอดมันหัวปลีแผ่นขนาดพอดี ชิ้นที่สุกแล้วเริ่มลอยขึ้นมาอยู่บนน้ำมัน อาหารบ้าน ๆ แบบนี้ เจ้าของรีสอร์ตชื่อดังอย่างเขาคงไม่ถูกปากเท่าไรนัก
หญิงสาวทำอย่างคล่องแคล่วว่องไวเพราะกลัวเขาจะถามอีกว่าใกล้เสร็จหรือยัง แล้วหันไปจัดการหยิบกุ้งเหยียดที่อยู่ในหม้อมาวางเรียงกันอย่างสวยงาม เธอนำกุ้งขาวที่เลี้ยงไว้ในบ่อมาทำ ทำเก็บไว้จำนวนมากเพราะมีแม่ค้ามารับซื้อนำไปแพ็กขายที่ตลาดน้ำโบราณ และยังได้รับคำชมเปาะไม่ขาดปากว่ารสดี
อาหารถูกวางลงบนโต๊ะ เหมราชก้มมองอาหารในจานแล้วแหงนมองคนทำที่เวลานี้ผ่านการอาบน้ำมาแล้ว มองดูเป็นสาวเต็มตัว สะสวยไม่เบา ผิวนั้นก็ขาวชวนมอง อิ่มอุ่นอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นและเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งหลวม ๆ เธอคงไม่กล้าสวมใส่ชุดนอนเพราะมีคนแปลกหน้าอย่างเขาเข้ามาอยู่ร่วมชายคา
- ผู้เขียน
