12
1399 คำ
“น้องแทน” พบขวัญคว้ามือลูกชายมากอดแนบอก ดวงตากลมโตปรือเปิดขึ้นช้าๆก่อนหวีดร้องเสียงหลง สติกลับมาเกินร้อย เมื่อใบหน้าที่ควรจะเล็กป้อมกลับเป็นใบหน้าของคนที่เธออยากเจอเป็นคนสุดท้ายบนโลกใบนี้กำลังโน้มตัวอยู่เหนือร่างเธอ
“ไง พบกันอีกแล้วนะ แต่ครั้งนี้เธอจะไม่มีทางได้กลับออกไปอีกแน่แม่ตัวดี” โดมินิกชะโงกหน้าบอก ยิ้มมุมปากมองดูโหดร้าย เจ้าเล่ห์ “เธอกล้ามากนะพบขวัญที่ไปแจ้งตำรวจ ไม่กลัวไอ้เจตนิพัทธ์ถูกฆ่าตายงั้นหรือ”
พบขวัญทะลึ่งพรวดลุกขึ้น ไม่อยากตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบโดยการอยู่ใต้ร่างเขาแบบนี้ แต่เมื่อจะขยับขาก็พบว่าถูกล็อกไว้ด้วยกุญแจ เธอถลึงตาวาวโรจน์ใส่เขาด้วยความโกรธ
พบขวัญตะคอกสุดเสียง“คุณขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเถื่อน ตำรวจต้องมาลากคอคุณเข้าคุก คุณโดมินิก”
“ตำรวจคงไม่มาไวขนาดนั้น เพราะฉันเพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ ก่อนฉันกลับมาเขายังบอกว่าจะดำเนินคดีกับคนที่โทรไปแจ้งความมั่วๆจนทำให้ฉันเกือบเสียงชื่อเสียง”
พบขวัญตะลึงงันกับข้อมูลที่เขาบอก หมายความว่าตำรวจมาที่นี่แล้วและไม่เจอตัวเจตนิพัทธ์ ถ้าอย่างนั้นเขาเอาตัวเจตนิพัทธ์ไปขังไว้ที่ไหนกัน ถ้าหาที่นี่ไม่พบก็คงต้องเป็นที่อื่น
“คุณเอาตัวเท็ดไปซ่อนไว้ที่ไหน คุณมันเจ้าเล่ห์เกินกว่าที่ฉันคิด”
“ก่อนจะห่วงคู่รัก ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าไหม คุณแสบมากที่ทำให้ผมป่วนทั้งคืนจนไม่ได้นอน ถ้าผมถูกจับคุณจะไม่มีวันออกไปจากเพ้นต์เฮ้าส์หลังนี้ได้ คุณจะได้กลายเป็นศพเฝ้าห้องนี้” เขาขู่ทำให้พบขวัญตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว
หลังจากที่ร้อยเวรคนนั้นเกิดความสงสัย เขาจึงต้องตามไปตอบคำถามที่สถานีตำรวจเกือบค่อนคืนเขาไม่อยากเรียกทนายเพราะต้องการสะสางด้วยตัวเอง เขาบอกร้อยเวรคนนั้นว่าเขาพบกับเจตนิพัทธ์ที่แอลเอเพื่อคุยเรื่องการซื้อขายบริษัทฯจนเรียบร้อยไปแล้ว แต่เจตนิพัทธ์อยากอยู่ต่อด้วยเรื่องส่วนตัว เขาจึงเดินทางมาที่เมืองไทยเพื่อดำเนินการเรื่องซื้อขายให้เสร็จ บิดามารดาของเจตนิพัทธ์ไม่รู้ว่าลูกชายจะอยู่ที่แอลเอต่อจึงบอกไปอย่างนั้น
ทีแรกร้อยเวรทำท่าไม่เชื่อ เขาจึงสั่งให้โรเจอร์นำเอกสารซื้อขายหุ้นที่ครอบครัวเจตนิพัทธ์ขายหุ้นให้มาแสดงให้ดู ร้อยเวรถึงเชื่อแล้วยอมปล่อยเขากลับไป เรื่องการซื้อขายหุ้นเป็นเรื่องจริงเพราะบิดาของเจตนิพัทธ์ต้องการขยายตลาดไปในยุโรป จึงติดต่อให้เขาเป็นหุ้นส่วนเพื่อดำเนินการขายในภาคพื้นยุโรป
เขาได้รับข้อเสนอนี้มาพอดีกับรู้เรื่องของวิโอเล็ต เขาจึงไม่ลังเลที่จะเข้าซื้อหุ้นของตระกูลนี้ เช้านี้เขาก็เพิ่งไปประชุมผู้ถือหุ้นร่วมกับบิดาของเจตนิพัทธ์ และกลายเป็นโชคดีของเขาที่พบแม่ตัวแสบที่เขาส่งคนออกตามหาอยู่ที่แท้ก็มาอยู่แค่ปลายจมูกเขาเอง เธอกลับมาให้เขาจับตัวอย่างง่ายดาย
ก่อนเข้าประชุมผู้ถือหุ้น โดมินิกจึงรีบโทรบอกลูกน้องให้จัดการจับตัวพบขวัญมาขังไว้ เมื่อเลิกประชุมกลับมาถึงเพ้นต์เฮ้าส์เขาก็ได้ตัวเธอสมใจ เขาไม่ได้ต้องการทำตัวเถื่อน เย้ยกฎหมายอย่างที่พบขวัญประณามแต่เธอเป็นคนผลักดันทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ ดังนั้นเธอจะโทษเขาไม่ได้
“อย่ามาขู่ฉันเลย ฉันไม่กลัวคุณหรอก ถ้าคุณฆ่าฉันคุณก็จะต้องถูกจับก็เอาสิ”
“ไม่กลัวแบบนี้ก็ดี ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งศพไอ้เจตนิพัทธ์มาให้คุณดูเป็นขวัญตาเพื่อจะได้ยืนยันว่าผมทำจริง”
“คุณไม่ทำแบบนั้นฉันรู้ คุณบอกว่าต้องการให้เท็ดแต่งงานกับคุณวิโอเล็ต คุณจะฆ่าเขาทำไม ไม่กลัวคุณวิโอเล็ตเสียใจหรือไง น้องสาวคุณจะไม่มีวันยกโทษให้และคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต”
โดมินิกกระตุกยิ้มมุมปาก พบขวัญพูดถูก เธอฉลาดที่รู้ว่าเขาไม่มีทางทำร้ายไอ้เจตนิพัทธ์มากกว่าที่ทำอยู่ตอนนี้เธอเป็นรองทุกอย่าง แต่เธอก็ยังสู้ จะมีข้อได้เปรียบก็เพียงเรื่องเดียวคือเรือนร่างเย้ายวนที่ล่อตาล่อใจเขาตั้งแต่แรกเห็น เขาอยากพิสูจน์ว่าเธอยังคับแน่น โอบรัดเขาด้วยความนุ่มเนียนเหมือนตอนนั้นหรือเปล่าหวังว่าไอ้เจตนิพัทธ์คงไม่ทำให้เขารู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่าเมื่อเข้าไปเยือนอีกครั้ง
พบขวัญใจเต้นแรง อ่านความคิดเขาจากสายตาก็ทำให้ขนคอลุกชัน เธอต้องการเขยิบหนีตามสัญชาตญาณแต่ทำไม่ได้ เท้าของเธอถูกล็อกอย่างแน่นหนา
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ถ้าคุณรังแกฉัน ฉันจะกัดลิ้นตาย”
“คุณจะกลายเป็นคนสวยที่ลิ้นด้วน แต่บางทีถ้าคุณพูดไม่ได้ก็ดีเหมือนกัน บางทีเสียงคุณมันก็น่ารำคาญผมชอบฟังก็แค่ตอนที่คุณร้องครางเท่านั้น”
“ทุเรศ หุบปากเดี๋ยวนี้นะ” พบขวัญตวาดด้วยความโกรธ
แต่สำหรับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างโดมินิกถือเป็นสีสันในวันนี้ “ ผมยินดีเลี้ยงนางบำเรอลิ้นด้วนไว้สักคนแต่ค่าตัวคุณจะต้องลดลงมาหน่อยเพราะเป็นสินค้ามือสอง แถมชำรุดบางส่วนอีกด้วยโอเคไหม” เขาโต้กลับ รู้สึกสนุกที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับคนอวดดีที่นอนดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่าง เขาไม่อยากล่ามเธอไว้แต่เธอฤทธิ์มากจึงต้องทำแบบนี้ ทั้งที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงที่ไหนมาก่อน
พบขวัญอยากจะหนีไปจากท่าทางหยาบคายกับคำพูดหยาบโลนของเขา มองไปรอบตัวก็ตกอยู่ในวงล้อมป่าเถื่อนของอีกฝ่าย
“คนเลวรังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ ฉันจะสู้จนตายไปข้างหนึ่ง”
“ผมยังไม่ได้พูดว่าจะทำอะไรเลย มีแต่คุณที่โวยวายไปข้างเดียว ตกลงผมหื่นหรือคุณคิดไปเองกันแน่ หรืออดอยากปากแห้งเรื่องอย่างว่ามานาน คู่รักคุณบริการได้ไม่เต็มคราบหรือไง ถึงทำให้คุณค้างคาแบบนี้หึ พบขวัญ”
ริมฝีปากอิ่มเผยอค้าง ใบหน้าเห่อร้อนด้วยความอับอาย “เท็ดเขาไม่หยาบคายเหมือนคุณหรอก คุณมันคนน่ารังเกียจ ลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”
“ผมมันเลวร้ายมากนักหรือไงเมื่อเทียบกับชู้รักของคุณ”
“ใช่ เท็ดดีกว่าคุณทุกอย่าง ทุกเรื่อง” พบขวัญยียวนกลับแล้วรู้ตัวว่าพลาด
“รวมถึงเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า คุณต้องพิสูจน์อีกครั้ง แล้วบอกผมใหม่นะคนสวย”
พบขวัญอ้าปากค้าง แล้วเปลี่ยนเป็นร้องเสียงหลงเมื่อเขาโน้มริมฝีปากลงมาประกบจูบ ริมฝีปากหนาราวกับมีแม่เหล็กดึงดูด โดมินิกดูดดึงอย่างช่ำชอง มือไม้ร้อนผ่าวลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวนุ่มนิ่มอย่างย่ามใจ ราวกับเป็นเจ้าของ ทำให้พบขวัญทั้งโกรธทั้งมึนงงกับสัมผัสร้อนวูบวาบที่ห่างหายไปนานแต่ไม่มีวันลืมเลือน แค่รอให้เขาปลุกมันตื่นขึ้นมาอีกเท่านั้น
หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำแรงราวกับจะหลุดมานอกอก เมื่อเขายังไม่หยุดดูดดึงกลีบปากอิ่มอย่างบ้าคลั่ง พบขวัญรู้สึกเจ็บจนคิดว่าปากเธอกำลังบวมเจ่อ รวมถึงยอดอกที่กำลังชูชันขึ้นมาอย่างน่าละอาย มันกำลังเสียดสีกับเนื้อผ้าของบราเซียร์จนเจ็บ มือหนาเคล้นคลึงปทุมถันของเธออย่างเมามัน กระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งถูกกระชากขาดติดมือเขาไปจนเธอหวีดร้อง เนื้อตัวอ้อนแอ้นเหลือแต่บราเซียร์สีดำปกปิดเนินเนื้อกับอกอวบอิ่มให้รอดพ้นสายตาวาววับเหมือนพญาราชสีห์ที่จ้องจะกลืนกินเหยื่อ
- ผู้เขียน
