ตอนนั้นพิชชาได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินเข้ามา...
ร่างสูงมายืนซ้อนด้านหลัง เธอรีบถอยหนี แต่ฝ่ายนั้นก็ขยับเข้ามาหาสร้างความประหม่าให้เธอเล็กน้อย
“ตัวรุม ๆ นะ ตั้งแต่วันนั้นได้ไปหาหมอไหม” เขายกมือขึ้นวางที่หน้าผากของเธอ สายตาที่มองมาบ่งบอกถึงความเป็นห่วงเป็นใย
แม้ว่าการแสดงออกของธนาจะต่างจากเดิมอยู่บ้าง หากก็ไม่ได้ทำให้ความขุ่นข้องหมองใจของพิชชาลงน้อยลง
“ไม่ได้ไป” แววตาของหญิงสาวบ่งบอกว่าไม่ยินดีที่เขาตามเธอเข้ามาในนี้
“เป็นอะไร โกรธอะไรหรือเปล่า” เห็นนัยน์ตาคู่งามขุ่นเขียวตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว รอยยิ้มในดวงตาของชายหนุ่มก็ยิ่งสว่างไสว
คนที่มีความผิดติดตัวย่อมรู้ตัวเองอยู่แล้ว ที่เขาขอติดสอยห้อยตามพิชยะมาด้วยก็เพราะอยากเห็นหน้าเธอ และอยากอธิบายเรื่องเมื่อเช้านี้ด้วย
เมื่อตอนเช้ามืดเขาถูกโรงพยาบาลโทรมาตามตัวให้ไปดูคนไข้อาการทรุดหนักรายหนึ่ง ด้วยความที่ต้องเร่งรุดไปให้ถึงโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุ
