ห้องพักเบรคบนชั้นสูงลิ่วของโรงแรม ‘ธาดา ริเวอร์ไซด์’ อบอวลด้วยกลิ่นหอมของกาแฟสดที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ ๆ จากเครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ ภายในห้องมีโต๊ะเล็กทรงกลมและเก้าอี้นวมสีครีมจัดเอาไว้ให้พนักงานได้นั่งพักผ่อน
"ใครขโมยกาแฟของพี่ไปเมื่อเช้า ยอมรับมาซะดี ๆ" มินตราผลักประตูเข้ามาพร้อมแก้วกาแฟในมือ เอ่ยพร้อมแกล้งขมวดคิ้ว ก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับกลุ่มเพื่อนร่วมงานที่นั่งกระจายตัวกันอยู่
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมหนึ่ง ปิยาภรณ์ยกมือสารภาพขำ ๆ
"อ้าว...หนูนึกว่าเป็นของส่วนกลางเลยเอามาชง ขอโทษนะคะไว้วันหลังหนูซื้อมาใช้คืน"
"ไม่เป็นไร เอามาชงได้ แต่คราวหน้าต้องชงไปให้พี่ด้วยนะ" มินตราตอบพลางทรุดตัวลงบนโซฟานุ่ม ใกล้กับพนักงานอีกสองคนที่กำลังนั่งคุยสัพเพเหระกันอย่างออกรสออกชาติ
บทสนทนาของทุกคนหยุดชะงักไปชั่วครู่ ในตอนที่มีใครสักคนผลักประตูเข้ามา
“อื้มม หอมจัง” กลิ่นกาแฟพัดพาให้คนที่มาใหม่คลี่ย
