“ไอ้ฟายย พูดอะไรไม่คิด ถ้าให้กูไปเอากับน้องไอ้ฟัน ปีนต้นมะพร้าวแล้วรูดขึ้นรูดลงยังจะดีกว่าอีก”
พิธายังจำสีหน้าและท่าทางในตอนที่ธนาพูดออกมาอย่างหนักแน่นได้ขึ้นใจ
แต่หากมีคนคิดจะกลับคำ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังพร้อมจะสนับสนุน
ขอแค่ธนายืดอกยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชายก็พอ
“แน่นอน ก็ยัยนั่นเป็นน้องของไอ้ฟันนี่ มึงจะให้กูคิดอะไรได้” เขาเฉไฉตอบ ยกแก้วกาแฟขึ้นมาซดรวดเดียว ราวกับต้องการกลืนคำพูดในวันนั้นของตนเองลงไปด้วย
คนอย่างเขาพูดแล้วไม่คืนคำ ยกให้คำพูดเป็นนายตัวเองเว้ยย!
เวลาเกือบสองทุ่ม บิ๊กไบค์สีดำสนิทจอดลงที่ลานกว้างของโรงแรมธาดาริเวอร์ไซด์ ในตอนหัวค่ำ
วันนี้ก่อนกลับ ธนาแอบไปหว่านเสน่ห์กับพนักงานหญิงคนหนึ่งของแผนกห้องพัก จึงรู้ว่าวันนี้พิชชาเลิกงานเร็วกว่าทุกวัน เพราะที่แผนกมีกินเลี้ยงแต่เธอขอกลับก่อน
ประจวบเหมาะกับที่วันนี้เขาก็ออกเวรเร็วเช่นกัน จึงมีเวลาเหลือเฟือไม่ต้องเร่งรีบมากนัก
