ประตูเหล็กเลื่อนเปิดออกที่ชั้นบนสุดของโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช' ในตอนบ่าย
ร่างสูงโปร่งสมส่วนก้าวตรงไปจนสุดทางเดิน หยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องของผู้อำนวยการโรงพยาบาล โอ้เอ้อยู่ครู่หนึ่งก็ยกมือขึ้นเคาะประตูก่อนจะแทรกกายเข้าไป
นอกจากออกตรวจคนไข้วีไอพีวันนี้ธนาไม่มีผ่าตัด แต่หนึ่งชั่วโมงก่อนเขาได้รับแจ้งว่าคนไข้ที่เข้ารับการผ่าตัดวันก่อนอาการทรุด เลยต้องบึ่งรถมาที่โรงพยาบาลแล้วให้พิชยะกลับเอง
เมื่อคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วชายหนุ่มก็ตั้งใจจะไปพักผ่อนสายตาที่ห้องทำงานแต่ก็ถูกพิธาเรียกให้มาพบก่อน
คนซึ่งอยู่ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาทิ้งตัวลงที่โซฟาหนังนุ่ม เห็นเจ้าของห้องยืนอยู่ด้านหลังโต๊ะใกล้กับหน้าต่างกระจกบานใหญ่ก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
“เรียกกูมามีอะไรวะ”
“กูต้องบินไปฝรั่งเศสหลายวันเลยว่าจะฝากคนไข้ของกูไว้กับมึงหน่อย” คนไข้ที่อยู่ในความดูแลของพิธามีจำนวนไม่น้อย มีทั้งที่พ้นขีดอันตรายแล้วและที่ยังโคม่า
