ถึงสมองจะรับรู้ก็เปล่าประโยชน์...
เรื่องแบบนี้...สัญชาตญาณต่างหากที่อยู่เหนือกว่า
คนใต้ร่างจ้องมองริมฝีปากของเขา ดวงตาคู่สวยฉ่ำวาว สะท้อนอารมณ์บางอย่างออกมา แม้ตัวเองจะเป็นฝ่ายถอนตัวกลางคัน
หัวใจของพิชชายังคงเต้นไม่เป็นส่ำ เหล้าร้อนแรงที่ดื่มเข้าไปส่งผลให้เวลานี้ไม่อาจแยกแยะได้
สิ่งไหนเกิดจากความเมา สิ่งไหนเกิดจากความรู้สึก ยังคงตีกันวุ่นวาย
ภายใต้ความคิดที่ว้าวุ่น พิชชาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังมองธนาด้วยสายตาหวานฉ่ำ กระตุ้นให้เสือร้ายในตัวของเขาตื่นขึ้นกลางดึก
คิดอยากลิ้มลองเจ้ากวางตัวน้อยตรงหน้า อยากรู้นักว่าเนื้อหนังของมันจะหวานล้ำแค่ไหน
แต่พอคิดถึงผลที่จะตามมาหลังจากค่ำคืนนี้ เขาก็ต้องหักห้ามใจในที่สุด
ไม่ยอมให้อารมณ์ราคะเข้าครอบงำ ถึงแม้ริมฝีปากของหญิงสาวจะเผยอรออย่างเย้ายวน
เขาห้ามใจเอาไว้ได้ก็จริง หากแต่สายตาของเสือร้ายยังคงจดจ้องอยู่ที่ริมฝีปากอิ่มที่อยู่ห่างจากปากของเขาเพียงคื
