ซีม่านมาสะดุ้งตื่น ก็ฟ้าเกือบจะสว่างแล้ว นางได้ยินเสียงร้องเรียกอยู่หน้าห้องของนาง พอจะลุกขึ้นไปก็ถูกมือหนาของจิ้นปู้ฉุดรั้งเอาไว้
“คนของข้า ท่านแม่ทัพคงออกไปแล้ว อีกครู่เจ้าค่อยออกไป ผู้อื่นจะได้ไม่รู้ว่าสตรีในห้องเป็นเจ้า” เขาลุกขึ้นแต่งตัว ก่อนจะมองมาที่ซีม่านที่ยังคงหันหนีไปทางอื่นอยู่ ก่อนจะยอมเดินออกไป
พอจิ้นปู้ออกไปได้จิบถ้วยช้า (ประมาณ15นาที) ซีม่านก็ลุกขึ้น นางค่อยๆ เปิดประตูออกไปดูว่ามีผู้อื่นหรือไม่ พอเห็นว่าไม่มีใคร นางก็รีบวิ่งกลับห้องพักของนางที่อยู่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว
“หึหึ” จิ้นปู้ที่แอบมองอยู่ได้แต่หัวเราะออกมาอย่างขบขัน ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยเช่นเดิม แล้วเดินทางกลับไปที่จวนนายอำเภอ
ซีม่านเมื่อกลับมาถึงห้องพัก นางก็เรียกหาน้ำเพื่อล้างตัวทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ แล้วออกไปแจ้งหลงจู๊ว่าวันนี้นางจะไม่เปิดโรงน้ำชา เพื่อให้ทุกคนได้หยุดพักหนึ่งวัน จากนั้นนางก็
