เสิ่นเยี่ยหงหลังได้ปลดปล่อยก็รู้สึกปลอดโปร่ง ตื่นนอนก็รู้สึกสดชื่นร่างกายมีพละพลังขึ้นมาก เขาเตรียมเข้าวังรายงานแผนการดูแลชายแดนบูรพา ในขณะที่กำลังจะออกจากห้องก็เหลือบไปเห็นขวดยาหอม เดิมตั้งใจจะเอาไปให้กู้เฉียวจิง ทว่าเมื่อนางมีแล้วเสิ่นเยี่ยหงจึงคิดว่าจะเอาไปให้คนผู้หนึ่ง
เรือนจันทรา
บ่าวหน้าห้องรีบออกมา “ฮูหยินผู้เฒ่าเชิญท่านโหวเข้าไปข้างในเจ้าค่ะ”
“หลานคารวะท่านย่า”
ฮูหยินผู้เฒ่ามองสีหน้าหลายชายที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนกล่าว “กำลังจะเข้าวังหรือ”
“ขอรับ พอดีเมื่อวานองค์รัชทายาทพระราชทานยาหอมขวดหนึ่งให้หลาน หลานคิดว่าหากท่านย่าได้ใช้คงจะดีไม่น้อย” บ่าวรับใช้เดินไปรับกับเสิ่นเยี่ยหงแล้วเอามามอบให้ฮูหยินผู้เฒ่า
“ท่านโหวช่างกตัญญูนัก ...อืม..กลิ่นหอมสดชื่น นับเป็นเครื่องหอมที่ดี” ผู้เฒ่าเงยหน้ามองหลานแววตาเต็มไปด้วยความเมตตากล่าวต่อ
“เห็นสีหน้าท่านโหวแล้ว ย่าก็สบา
