บุคคลต้องสงสัย
1036 คำ
“คุณโปรดมาหาลัดดาถึงบ้านแบบนี้มันดูแปลกดีนะคะ”อดีตเลขาแสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นอดีตเจ้านายมาหาถึงบ้าน
“คุณรู้จักผู้ชายคนนี้มากน้อยแค่ไหน”เมื่อชายวัยกลางคนได้พบกับอดีตเลขาอีกครั้งเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบยื่นรูปภาพที่พกมาให้กับเธออย่างต้องการรู้ความจริงเกี่ยวกับผู้ชายที่ลักพาตัวลูกสาวของเขา
“ใครอ่ะคะ ลัดดาไม่เห็นคุ้นหน้า”ส่วนอดีตเลขาที่เห็นดังนั้นจึงแสดงท่าทีมึนงง
“ถ้าไม่รู้จักผู้ชายในรูปแล้วเขาเข้ามาในงานของคุณได้ยังไง”ส่วนเขาก็ไม่ปักใจเชื่ออดีตเลขาในทันทีแม้ทั้งสองเคยร่วมงานกันและรู้จักนิสัยกันเป็นอย่างดี
“เดี๋ยวนะคะ นี่มันเรื่องอะไรกัน”เมื่ออดีตเลขาของเขาได้ยินดังนั้นก็ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่
“ถ้าคุณไม่ยอมพูดความจริง ผมจะเอาเรื่องที่ลูกสาวผมถูกลักพาตัวในงานเลี้ยงของคุณไปแจ้งตำรวจ ถ้าผมทำแบบนั้นคุณกับสามีจะเดือดร้อนอย่างแน่นอน”แม้อดีตเลขาจะแสดงออกว่าเธอนั้นไม่รู้เรื่องแต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่ออยู่ดี
“ลัดดาไม่รู้จักผู้ชายที่อยู่ในรูปจริงๆ แต่ลัดดาคิดว่าแมทธิวน่าจะรู้จักกับเขาและแมทธิวน่าจะเป็นคนเชิญผู้ชายในรูปนี้เข้ามาในงาน”อดีตเลขารีบอธิบาย
“แล้วแมทธิวอยู่ไหน ผมอยากคุยกับเขา”ส่วนเขาที่ได้ยินดังนั้นก็นั่งไม่ติดโซฟา
“วันนี้เขาไปตีกอล์ฟ”
“ที่ไหน บอกผมมา”เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เมื่อคิดว่าสามีของอดีตเลขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวลูกสาวของเขา
“เดี๋ยวลัดดาโทรหาให้”ส่วนอดีตเลขาของเขาก็พยายามให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่เมื่อเข้าใจว่าสามีของเธอนั้นรู้จักกับชายที่ลักพาตัวลูกสาวของอดีตเจ้านาย
“ไม่ต้อง ผมจะไปหาเขาเอง แค่บอกที่ที่เขาไปก็พอ”ส่วนเขาที่ต้องการเผชิญหน้ากับสามีของอดีตเลขาจึงตัดสินใจไปหาเขาด้วยตัวเอง
…
ณ สนามกอล์ฟ
“คุณมีธุระอะไรถึงได้มาหาผมถึงนี่”
“คุณเป็นคนเชิญผู้ชายคนนี้เข้าไปในงานใช่มั้ย”เขายื่นรูปภาพให้กับชายตรงหน้าในขณะที่พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้เผลอทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย
“ผมเปล่านะ”ส่วนชายอีกคนก็ปฏิเสธเสียงแข็ง
“ถ้าคุณไม่ได้เชิญผู้ชายคนนี้แล้วเขาจะเข้าไปในงานได้ยังไง”ส่วนเขาที่เห็นดังนั้นก็ไม่ปักใจเชื่อและเขาก็เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองว่าชายตรงหน้ามีส่วนรู้เห็นเป็นใจกับผู้ชายที่ลักพาตัวลูกสาวเขาอย่างแน่นอน
“ผมไม่รู้ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ส่วนชายตรงหน้ายังคงตีมึนพร้อมกับปฏิเสธ
“ลูกสาวผมถูกลักพาตัวโดยผู้ชายคนนี้ และเขาก็ลักพาตัวลูกสาวผมในงานเลี้ยงของคุณ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็บอกมาว่าคุณรู้จักเขาได้ยังไง”
“ผมยอมรับก็ได้ว่าเป็นคนเชิญเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงเอง แต่สาบานได้ว่าผมไม่รู้จักตัวตนของเขา”ส่วนชายตรงหน้าที่ไม่อยากเดือดร้อนจึงยอมสารภาพทันที
“ถ้าไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแล้วคุณเชิญเขาเข้ามาในงานทำไม ฟังดูไม่ค่อยสมเหตุสมผล”แม้ชายตรงหน้าจะพูดตามความเป็นจริงแต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่ออยู่ดี
“ก็มันขู่จะแบล็คเมล์ผม ถ้าผมไม่เชิญเขาเข้าร่วมงานเลี้ยง”ชายตรงหน้ารีบแก้ตัวเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
“แบล็คเมล์เรื่องอะไรทำไมคุณถึงได้กลัวถึงขั้นยอมเชิญชายแปลกหน้าเข้ามาในงานโดยที่ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของแขกเลยแม้แต่นิด”ส่วนเขาที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิชายตรงหน้า
“ผมขอถามอะไรคุณหน่อยในฐานะที่คุณเคยทำผิดพลาดกับภรรยา คุณจะเลือกอะไรระหว่างเชิญผู้ชายซึ่งไม่รู้จักเข้าร่วมงานเลี้ยงตามที่เขาขอให้มันจบๆ หรือยอมให้เขาแบล็คเมล์จนครอบครัวอาจจะพังได้”ชายตรงหน้ากล่าวกับเขาเป็นนัยยะ
“ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะพลาดกับเรื่องแค่นี้”แม้ชายตรงหน้าไม่พูดรายละเอียดตรงๆแต่เขาก็สามารถเข้าใจสารที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อ
“คุณเองก็เคยพลาด เราทั้งสองต่างเคยพลาด ดังนั้นผมหวังว่าคุณคงเข้าใจหัวอกผมนะ”
“ของผมแค่อารมณ์ชั่ววูบแต่กับคุณมันเกิดขึ้นเพราะสันดานล้วนๆ”เมื่อเขาโดนย้อนจึงแสดงอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นด้วยเหตุผลอะไรก็ตามมันก็ดูเลวทั้งคู่และไม่มีใครดูดีไปกว่าใคร”
“โอเค เรื่องแบบนี้ไม่มีใครดีไปกว่าใครและไม่มีใครเลวไปกว่าใครเราทั้งสองพอๆกัน ดังนั้นผมจะไม่ก้าวล่วงคุณเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ผมขอตำหนิในเรื่องที่คุณเลือกปกป้องแต่ครอบครัวตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของคนอื่นจนทำให้ลูกสาวผมตกอยู่ในอันตราย ซึ่งมันไม่แฟร์กับครอบครัวผม”
“ใครๆก็ต้องเลือกครอบครัวตัวเองมั้ย ถ้าเราสลับร่างกันคุณจะเลือกปกป้องคนอื่นแล้วปล่อยให้ครอบครัวตัวเองพังหรอ”
“ดูคุณไม่สะทกสะท้านกับความเดือดร้อนของคนอื่นซึ่งเกิดจากตัวคุณเลยนะ”
“ผมเสียใจที่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับครอบครัวคุณ อันนี้ผมพูดจากใจจริงๆ”ชายตรงหน้าแสดงสีหน้ารู้สึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง
“ถ้ารู้สึกผิดจริงๆคุณต้องให้ความร่วมมือกับผม”
“ผมยินดี แต่ขออย่างเดียวคืออย่าให้ภรรยาผมรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเด็ดขาด”
“อืม ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”เขารับปากด้วยสีหน้าจริงจัง
“ขอบคุณ”เมื่อเขาได้ยินดังนั้นก็คลายความกังวล และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็ให้ความร่วมมือในการช่วยเหลืออีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ
- ผู้เขียน
