เชลยรักนายหัวเจตน์

รอดหวุดหวิด

นายหัวหนุ่มออกแรงผลักเธอลงบนฟูกสกปรกๆนั่นอย่างแรงจนเธอรู้สึกจุกไปหมด ก่อนที่จะตามมาด้วยร่างหนาของตัวเองที่โถมทับลงมากักเธดอไว้แน่น ตอนนี้ร่างกายของคนทั้งสองแนบแน่นกันจนแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ

มือเรียวสวยสองข้างโดนเขารวบตึงไว้เหนือศีรษะ ส่วนมืออีกข้างตะปบตะโปมบีบเคล้นไปทั่วร่างกายอย่างหนักหน่วงราวกับต้องการสั่งสอนเธอ ที่บังอาจมาลูบคมคนอย่างเขา

"ถ้าฉันหนีไปได้ ฉันรับรองเลยว่า คุณได้ไปอยู่ในคุกแน่"

"ต่อให้เธอมีปีก เธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก จำไว้..."

พูดจบก็กระชากกระโปรงตัวสวยของเธอออกจากตัว เธอเจ็บไปหมดแล้วทั้งตัว เพราะแรงเสียดสีจากกเสื้อผ้าที่เขาถอดออกจากกายเธออย่างไม่ปราณี ไหนจะแรงที่เขากดทับเธอมากอีก

ตอนนี้ร่างสวยมีเพียงแพนตี้ตัวน้อยเท่านั้นที่ปกปิดของสงวนไว้ ภาพตรงหน้าทำเอานายหัวเจตน์ถึงกับต้องหายใจแรง

เธอสวยจริงๆ ผิวขาวสว่างออร่านั่น กระแทกเต็มๆตา ทรวงอกสะล้างที่ขยับขึ้นลงตามแรงโกรธ ขาเรียวสวยไม่มีตำหนิตรงไหนเลย อยากรู้เหลือเกินว่าความเป็นผู้หญิงของเธอจะสวยแค่ไหน คิดได้ดังนั้น ก็รีบรูดปราการด่านสุดท้ายของเธออออกทันที

นายหัวหนุ่มคอแห้งผากเมื่อเห็นความเรียบเนียน ไร้ขนแม้แต่เส้นเดียวของเธอ มันดูปิดสนิทราวกับไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน เธอสวยราวกับนางไม้เหมือนไม่มีอยู่จริง แต่เขานี้แหละที่จะบดขยี้มันให้แหลก ให้สาสมกับที่พี่ชายเธอทำกับน้องสาวของเขา

ขาเรียวสวยสองข้างของบัวบุษบาหนีบเข้ากันอย่างสุดแรงด้วยความอับอาย เกิดมาเธอไม่เคยต้องมาเปลือยต่อหน้าใครมาก่อนแบบนี้ ความสาวที่เคยหวงแหนไว้ให้คนที่เธอรัก กลับต้องมาโดนเขาพรากไปจริงหรือนี้ ทันทีที่มือหนาแตะลงบนใจกลางความเป็นสาวที่แห้งผาก ไร้ซึ่งอารมณ์ร่วมตอบสนอง ทำเอาร่างเล็กผวาเฮือกด้วยความกลัว

"คุณปล่อยฉันเถอะ ขอร้อง อย่าทำฉันเลย"

"ปล่อยนะ ปล่อยแน่ เมื่อไหร่ที่เธอท้อง เธอก็เฉดหัวออกไปจากที่นี้ได้เลย"

นายหัวเจตน์ใช้มือหนาแหวกกลีบดอกไม้งาม คนอะไร จะสวยไปทั้งตัวแบบนี้ แต่ถึงจะสวยแค่ไหน เธอก็ไม่ใช่คนที่เขาต้องอ่อนโยนด้วย นิ้วร้อนเสียบลึกลงไปในรูรักทันที โดยไม่สนใจเลยว่า ร่างกายเธอจะพร้อมไปด้วยหรือเปล่า ความคับแน่นด้านในตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่งทำเอาเขาปวดหนึบตรงแก่นกายทันที เช่นเดียวกับบัวบุษบา เธอเจ็บที่เขารุกล้ำด้านในของเธอจนต้องบิดกายหนีด้วยความจุกและแสบ ทำเอาน้ำตาไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย คนตัวเล็กมองเขาด้วยความเกลียดชัง ได้แต่สาบแช่งในใจกับความหยาบคายป่าเถื่อนที่เขาปฏิบัติกับเธอ

"คุณมันโคตรเลว"

"ยอมรับ แต่ฉันเลวกับคนที่เลวก่อนเท่านั้น" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างหน้าด้านๆ

"ถ้าเธอคิดหนีอีกล่ะก็ ฉันจะเรียกลูกน้องด้านนอก มารุมโทรมเธอแน่" เขาขู่ก่อนที่จะลุกขึ้นถอดกางเกงอย่างรีบร้อน

บัวบุษบาแทบจะร้องกรี๊ดกับความเป็นชายที่เธอเห็นของจริงครั้งแรก มันทั้งน่าเกลียด น่าขยะแขยงและน่ากลัว ด้วยขนาดที่ใหญ่เกือบจะเท่าท่อนแขนเธอ ไหนจะเส้นเลือดที่มันโอบล้อมอยู่รอบๆช่วยเสริมความน่ารังเกียจไปอีก

และที่สำคัญนี้มันไม่ได้เกิดจากความรัก เธอไม่มีอารมณ์ร่วมที่จะยอมให้ทำแบบนี้ไม่มีเลยสักนิด

"มันใหญ่ใช่มั้ยล่ะ รับรองเธอจะลืมของทุกคนที่ผ่านมาเลยล่ะ"

ร่างหนาเดินเข้าหาคนตัวเล็กอย่างหิวกระหาย เขาอยากพาลูกชายมุดเข้าไปในตัวเธอจะแย่แล้ว นายหัวเจตน์จับขาเรียวสวยเธอแยกออกจากกัน แต่บัวบุษบาดิ้นรนขัดขืน เพราะขนาดตัวที่แตกต่างกัน ในที่สุดเขาก็อ้าขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันจนได้ มันสวย สวยจนน่ารังแก นายหัวหนุ่มถึงกับแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผากของเขา ทำไมรู้สึกว่าอยากก้มลงไปดูดดึง ตวัดเลียความสาวของเธอ ใช้ลิ้นหยอกเย้าให้น้ำหวานสีใสหลั่งออกมา อยากจะชิมรสชาติของสาวน้อยตรงหน้า แต่เขาก็ต้องสลัดความคิดนี้ทิ้งไป

เธอเป็นเพียงเชลยที่เขาจับมา ไม่ใช่คู่รักเขาเสียหน่อย ในเมื่อต้องการที่จะลงโทษให้เธอทุกข์ทรมาน เขาจะปรนเปรอความสุขให้เธอทำไม

บัวบุษบาปิดหน้าก้มหน้ายอมรับชะตากรรม เธอไม่เคยรู้สึกสิ้นไร้หนทางเท่านี้มาก่อน หรือเธอต้องตกเป็นเหยื่อในการแก้แค้นของเขาจริงๆ

นายหัวเจตน์ใช้มือขยับท่อนเนื้อที่ขยายตัวเต็มที่สองสามครั้ง ก่อนที่จะจ่อไปในรูร่องสีหวานของเธอ ที่มันแห้งผาก

โครม! โครม! โครม!

"นายหัวครับ นายหัว... นายหัวครับ" เสียงชายฉกรรจ์ที่ทุบประตูพร้อมเรียกเขาอย่างต่อเนื่องทำให้บัวบุษบากลัวจนตัวสั่น จนต้องจับเขายึดไว้เป็นที่พักพิง ทั้งๆที่รู้ว่าเขานั่นแหละอันตรายกว่าใคร แต่อย่างที่บอก ถ้าตกเป็นของเขาคนเดียวก็คงดีกว่าเธอโดนรุมข่มขืนในคืนนี้

นายหัวเจตน์ที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มคว้าปืนที่อยู่หัวเตียงขึ้นมาอย่างโมโห มันมาขัดจังหวะเขาอขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ พ่อจะยิงให้ไส้กระจุย

"มีอะไร กูบอกพวกมึงแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามารบกวนกูในเวลานี้"

เสียงเหี้ยมเกรียมของเขาที่ตะโกนกลับออกไป ทำให้คนที่อยู่หน้าประตูกลืมน้ำลายลงคอด้วยความหวาดกลัว

"นายหัว มีโจรมาขโมยตัดยางอยู่ที่ท้ายสวน จับมาได้สามคน นายจะออกมาจัดการเองมั้ย"

เนื่องจากสวนเขามีพื้นที่กว้างใหญ่หลายพันไร่ การดูแลไม่ทั่วถึง เลยมีขโมยที่มันบังอาจมาลูบคมเขาอยู่บ่อยครั้ง แม้จะพยายามจัดเวรยามเฝ้าตรวจก็จับไม่ได้เสียที นี้เป็นครั้งแรก และเขาจะต้องเชือดไก่ให้ลิงดู ไอ้พวกที่มันคิดจะลักลอบมาขโมยในครั้งหน้า ก็ต้องมีผวากันบ้าง

ร่างสูงหันมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้เนื้อตัวมีร่องรอยรักเต็มไปทั่วตัวแทนที่ผิวขาวเนียน เธอมองเขาอย่างหวาดกลัวเพราะการที่อยู่ในสภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าติดการสักชิ้น ในห้องก็มีเสือร้ายที่จ้องจะกินอยู่ นอกห้องก็มีผู้ชายนับสิบที่ห่างกันแค่เพียงประตูบางๆกั้นเท่านั้น

แม้เขาจะเสียดายที่ต้องหักดิบ แต่เธอยังต้องอยู่ที่นี้จนกว่าแผนการเขาจะสำเร็จ ดังนั้น เขาขอเลือกที่จะไปจัดการไอ้พวกโจรด้านนอกก่อน

นายหัวเจตน์ลุกออกจากเตียง ก่อนที่จะคว้ากางเกงตัวที่เขาถอดทิ้งไว้ก่อนหน้านี้มาใส่

"คุณจะไปไหน"

"ไปจัดการโจร หูหนวกรึไง เมื่อกี้ก็นั่งฟังอยู่"

"แล้วฉันล่ะ" ตอนนี้บัวบุษบาเธอสับสนไปหมดแล้ว ใจหนึ่งกฌโล่งใจ แต่อีกใจก็กลัวว่าเขาจะสั่งให้ลูกน้องทำอะไรแผลงๆกับเธอ

"ทำไม ค้างรึไง"

"ไม่"

"เธอก็อยู่ที่นี้แหละ อ่ะ เสื้อผ้าใส่ซะ"

ร่างสูงปาเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาใส่หน้าเธอ กลายเป็นตอนนี้เขามีแค่กางเกงส่วนท่อนบนเปล่าเปลือยโชว์กล้ามเนื้อซิดแพกที่ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในสถานการณืแบบนี้ก็คงจะมีแอบกรี๊ดบ้างที่มีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาราวกับพระเจ้าปั้นเสก ไหนจะรูปร่างราวกับนายแบบมายืนโชว์ตัวให้ดูแบบนี้

"และถ้าไม่อยากมีผัวเป็นคนงานของฉัน ก็ทำตัวดีๆ อย่าคิดที่จะหนีเด็ดขาด เพราะฉันสั่งมันไว้แล้ว ถ้าเธอย่างขาออกจากห้องเมื่อไหร่ ให้รุมข่มขืนเธอได้ทันที"

คำขู่ของเขาทำเอาเธอลอบกลืนน้ำลายด้วยความกลัว ตอนนี้ชีวิตเธอไม่ต่างจากหนีเสือปะจระเข้ มือเล็กลนลานรีบใส่เสื้อของเขาในทันที น่าแปลกแทนที่มันจะเหม็นกลับหอมน้ำหอมราคาแพง ออกมาจากตัวเสื้อ

เท้าหนาก้าวยาวๆออกไปทันที เธอได้ยินเสียงล็อกประตูทั้งด้านนอกและด้านใน ก่อนที่เขาจะพูดบางอย่างกับลูกน้องหน้าห้อง สักพักก็ได้ยินเสียงรถขับพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว