ตึก!
หลังจากกลิ้งลงจากเขาหลายตลบ แม้จะยังมีวงแขนแข็งแรงของนายหัวเจตน์กอดเธอไว้แน่น แต่บัวบุษบารู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั้งตัว
เธอขยับตัวไม่ได้ร้าวไปทั่วสรรพางค์แม้แต่จะส่งเสียงร้องเพื่อระบายความเจ็บยังทำไม่ได้ สมองมึนงงไปหมดจากการกลิ้งหลายตลบ แต่คนที่สลบแน่นิ่งไปเลย กลับเป้นนายหัวเจตน์ที่ส่วนหัวและส่วนแขนมีร่องรอยของเลือกที่บ่งบอกว่าเขากำลังมีบาดแผลตามร่างกาย
นานหลายนาทีที่หญิงสาวพยายามยันตัวลุกขึ้นมา ก่อนจะฮึดรวบรวมเรี่ยวแรงคลานไปหาร่างสูงที่นอนแน่นิ่งหลังจากกลิ้งตกลงมา
"คะ คุณ คุณ นายหัวเจตน์"
ร่างสูงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ บัวบุษบาใจหายวาบรีบเอามือไปอังที่จมูกของเขา ก็พบว่าร่างสูงยังคงหายใจอยู่เพียงแต่เขาไม่รู้สึกตัวในตอนนี้
เธอหันซ้ายหันขวาไปโดยรอบ มีเพียงความมืดมิดที่ปกคลุมอยู่ตอนนี้
"นายหัวเจตน์ ตื่นซิ ตื่น คุณ อย่าหลับไปแบบนี้"
เพราะลมหายใจของเขาเริ่มจะแผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนหัว
