นางค้นของอยู่ในห้องครัวกับโกดังเก็บของ จนเลี่ยงรุ่ยต้องมาตามนางให้ไปนอน
“ข้าคิดว่าน่าจะได้แล้ว” นางชูถุงพลาสติกในมือขึ้น หากนางเทครีมนวดลงไปแล้วตัดมุมถุง เช่นนี้คงง่ายขึ้นมาก
“ถ้าได้แล้ว ก็ไปนอนเสียเถิด”
“ใครใช้ให้ท่านรอเล่า” นางอดจะมองค้อนเขาไม่ได้
“ไม่มีเจ้า ข้านอนไม่หลับ” นับวันเลี่ยงรุ่ยก็ปากเคลือบน้ำตาลมากขึ้น
รุ่งเช้าหลินเยว่นางรีบไปที่ห้องเก็บของ แล้วจัดการลองทำตามวิธีที่นางคิดทันที
“ดะ ได้แล้ว” นางร้องออกมาอย่างดีใจ ถึงจะมีครีมนวดหลงเหลือติดอยู่ในถุง แต่การทำเช่นนี้ก็นับว่าง่ายและรวดเร็วมากนัก
นางจึงให้คนที่อยู่ในเรือนจัดการแทนนางทั้งหมด นางต้องเดินทางเข้าเมืองเพื่อพูดคุยกับเหมยฮวาพร้อมกับเลี่ยงรุ่ย
“อาสือ เจ้าไปส่งข้าที่สำนักศึกษาแล้ว ตามฮูหยินของเจ้าไปที่ร้านจินเซียง” เลี่ยงรุ่ยสั่งอาสือ เพราะทุกวันอาสือจะไปจอดรถม้ารอเขาที่จอดรถม้าของสำนักศึกษา หากไม่มีงานเร่งที่เรือน เขา
