การค้าก็เช่นนี้ ย่อมต้องหาทางจัดการคู่แข่ง บางคนก็เดินอยู่ในเส้นทางถูกต้องใช้ความสามารถเข้าต่อสู้ แต่เห็นบิดาของนางจะเป็นพวกชอบใช้กำลังเสียมากกว่า
“เจ้าไม่ต้องการคนช่วยขนรึ” เหมยฮวาคิดว่าหลินเยว่นางกลัวว่าจะมีผู้พบเห็นนาง
“ไม่ต้อง ทางข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง” นางคิดแล้วว่าไม่ควรเก็บข้าวของไว้ในเรือนของนาง
“ได้ หากได้แล้วจะให้พ่อบ้านจินรีบไปแจ้งเจ้า”
“ไม่ต้อง ท่านส่งจดหมายให้อารุ่ยที่สำนักศึกษาก็แล้วกัน”
“เข้าใจแล้ว”
เมื่อพูดคุยต่อกันอีกเล็กน้อยหลินเยว่นางก็ขอตัวกลับเรือน เพราะต้องไปจัดการเตรียมสินค้าเพื่อส่งให้เหมยฮวาในอีกสามวันข้างหน้า
พอลงมาด้านล่าง อาสือก็เร่งไปเตรียมรถม้าเพื่อพาหลินเยว่นางกลับเรือน
“ไปที่โรงค้าทาสเสียก่อน”
“ขอรับ”
หลินเยว่นางเพิ่งจะเคยมาโรงค้าทาสเป็นครั้งแรก เมื่อเห็นด้านในนางก็อดที่จะหดหู่ไม่ได้ ภายในกรงขังมีกลุ่มคนหลายสิบคนที่นั่งเบียดนอนเบียดกันอยู่ภายใน
เ
