ก่อนที่จะตบหน้าผากของตนเองจนพวกเขายื่นนิ่งอย่างตกใจ “ข้าลืมไปพวกเจ้าพูดไม่ได้ เช่นนั้นข้าถามพวกเจ้าพยักหน้า เข้าใจไหม” นางดีดนิ้วไปตรงหน้าของพวกเขา เมื่อเห็นว่าพวกเขาพยักหน้ารับแล้วนางจึงได้เอ่ยถามออกมา
“พวกเจ้าจะหนีไปเลยหรือไม่” ทั้งสามคนหันมามองบุรุษที่อยู่ด้านหน้าสุด เมื่อเห็นเขายืนนิ่งๆ ก็ยืนนิ่งๆ ตาม
“พวกเจ้าจะตามข้ากลับเรือนไปใช่หรือไม่” พอบุรุษร่างใหญ่พยักหน้า ทั้งสามก็พยักหน้าตาม
“ดี ไปกลับเรือนกัน” นางยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าที่จอดอยู่ด้านหน้า
“อารุ่ยจะเลิกเรียนแล้วหรือยัง” เมื่อออกจากโรงค้าทาสหลินเยว่นางก็เอ่ยถามอาสือทันที
“ใกล้แล้วขอรับ”
“เช่นนั้นก็ไปซื้อของกินกับเสื้อผ้าให้คนทั้งสี่เสียก่อน”
ทั้งสี่คนมิได้นั่งรถม้าคันเดียวกับนาง แต่เป็นรถม้าคันที่อยู่ด้านหลังที่หลินเยว่นางซื้อเพิ่มขึ้นมาเพื่อไว้ใช้ในเรือน
เมื่อซื้อของให้คนทั้งสี่เสร็จเรียบร้อย เลี่ยงรุ่ย
