บทที่11 ดูแลคนป่วยจำเป็น
1647 คำ
“ถ้ารู้ว่าฟื้นขึ้นมาปากเก่งใส่เจ้านายตัวเองแบบนี้ ฉันไม่น่าช่วยเธอพามาส่งถึงที่นี่หรอก ยังไม่ตายนี่ น่าจะหายดีกลับเข้าทำงานได้เร็ววัน”
แพรชมพูยิ้มค้างชะงักกลางอากาศกับคำพูดจากปากเสือร้าย คนป่วยพลิกตัวนอนตะแคงไม่อยากมอง
ขอเธอรักษาซ่อมแซ่มความรู้สึกกำลังพังทลายลง เมื่อถึงตอนนั้นเธออาจลืมรักครั้งแรกพบก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่อยากถูกเขาดุด่าอีกได้ไหม ฮือ
“กล้าเมินเจ้านายตัวเองเหรอ”
การกระทำดื้อรั้นของเด็กที่โตแต่ตัวกับอายุ พยัคฆ์กัดฟันพูดแน่น จะกล่าวคำขอบคุณเขาสักคำยังไม่มี
“พี่เสือเกลียดแพรไม่ใช่เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นพี่เสือก็ไม่ควรเอาตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับลูกสาวแม่ครัวในบ้าน เดี๋ยวพวกคนงานก็นินทาว่าพี่เสือไปคว้าเอาลูกสาวหัวหน้าคนงานในไร่ตัวเอง”
พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เธอไอค่อกแค็ก เขาเอี้ยวตัวหยิบเอาแก้วน้ำมาให้คนป่วยชอบดื้อด้าน
“พี่เสือไม่เห็นต้องแคร์แพร แพรกินเองได้”
ท่าทางพยศจัดของคนป่วย พยัคฆ์เอาแก้วน้ำให้เธอแล้วถอยห่างมานั่งเก้าอี้ติดอยู่ข้างเตียงคนไข้
“เชิญดื่มให้สบาย” จริงอย่างที่เธอว่า ทำไมเขาต้องแคร์ลูกน้องตัวเอง ทว่าข้างในส่วนลึกกลับคันยิบๆ
แพรชมพูกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอยากลำบาก ก้อนเสียดจุกสะอึกในลำคอ เธอพยายามจะไม่แสดงความอ่อนแอออกมา แต่ดูเหมือนร่างกายไม่ฟังคำสั่งของเธอ
“อ่อนแอ! ถูกฉันว่าก็ทำเป็นร้องห่มร้องไห้ กินเข้าไปสิ คอแห้งไม่ใช่เหรอ”
พยัคฆ์เอ่ยปากสวนทางกับความรู้สึก เขายื้อแย่งแก้วน้ำจากคนป่วยชอบพูดจาไม่รู้เรื่อง ก่อนกลั้นใจป้อนให้เธอเอง
“พี่เสือ แพรกินเองได้ค่ะ”
“อย่าดื้อ หรือว่าอยากให้พ่อแม่ฉันรู้ว่าเรื่องเมื่อคืนเราทำอะไรกัน และเป็นสาเหตุที่เธอต้องป่วย”
เขาส่งข้อความไปบอกพ่อแม่ตัวเองและพ่อแม่ของเธอรู้เรียบร้อย อีกไม่นานก็คงแห่กันมาเยี่ยมคนป่วย เขากะเวลาเป็น
เธอพยักหน้ารับ “ค่ะ”
สีหน้าพยัคฆ์ค่อนข้างพึงพอใจที่ลูกน้องตัวเองยอมจิบน้ำแก้กระหายคอแห้ง ชายหนุ่มต้องการตกลงกับเธอเรื่องเมื่อคืนที่เมาเข้าห้องผิด พลางใช้สายตาสำรวจตั้งแต่ศีรษะลงมา
ความคิดเสือชอบเซ็กซ์วิปริตโผล่ขึ้น...
‘อืม เห็นแบนๆ แต่ซ่อนรูปมาก’
เมื่อคืนเขาเองก็เมามากจนไม่ได้สัมผัสเล้าโลมเนื้อตัวหอมนุ่มอย่างเก็บรายละเอียดยิบย่อย ทีแรกก็นึกว่าเป็นเด็กเอนฯ ที่มิ่งอาจส่งมาบริการปรนเปรอเวลาเขาต้องการปลดปล่อยอารมณ์
‘เมื่อคืนผมไม่ได้ส่งใครไปบริการคุณเสือเลยนะครับ’
เขากุมขมับ ความผิดพลาดครั้งนี้จำมันจนตาย!
แก้มแดงสาวเปล่งปลั่งระเรื่อ เมื่อถูกเจ้าของฝ่ามือใหญ่อังหน้าผากมนเพื่อวัดระดับอุณหภูมิภายในร่างกายคนป่วยสาว
ห้ามหวั่นไหวเชียวนะ แพร
“สงสัยยาหมอดีจริงๆ ตัวก็ไม่ร้อน น่าจะหายได้แล้วมั้ง” ลดมือลงจากตัวคนป่วย
“พี่เสือมีอะไรจะคุยกับแพรเหรอคะ”
เธอถามก็เพราะเห็นแววตาสีนิลจดจ้องมองเหมือนว่าอยากกลืนกินไปทั้งตัว ทุกส่วนไม่มีตรงไหนเลยที่เขายังไม่แตะต้อง
“เธอเคยบอกว่าเธอยินดีจะทำให้ฉันทุกอย่างไม่ใช่เหรอ”
คนมากเหลี่ยมเล่ห์จัดกระตุกยิ้มร้าย
ด้วยความสงสัยแพรชมพูจึงเอ่ยถาม “พี่เสือต้องการอะไรจากแพรกันแน่คะ”
หรือว่าผลการที่เธอตามตื้อจีบผู้ชายยากเย็นที่ค่อนข้างเอาถึงตัวจะใช้ได้ผล อุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเองให้สวยขึ้น
พยัคฆ์โน้มตัวขยับใกล้ชิด แก้มแดงเคยขาวซีดกลับซับสีระรื่อขึ้น เขาชอบที่เธอเขิน เหมือนกับกระต่ายน้อยที่ถูกเสือนักล่ากำลังวิ่งขย้ำ ทำให้ปลายจมูกหันมาคลอเคลียกัน
เขากระซิบเสียงแหบ “รู้จักคำว่าคู่นอนบนเตียงมั้ย”
“พี่เสือหมายถึงการมีความสัมพันธ์บนเตียงลับๆ ไม่ให้คนอื่นล่วงรู้ได้น่ะเหรอคะ”
เธอไม่อยากจะเชื่อเต็มสองหูว่าคำพูดนี้จะเอ่ยออกจากปากผู้ชายนึกรักสนุก แพรชมพูกลัวใจเหลือเกินว่าอาจตกเป็นของเล่น เคยได้ยิน แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง
“ฉันไม่ชอบนอนคนที่ไม่สมัครใจ ถ้าเธอไม่อยากรับก็ไม่เป็นไร เพราะฉันแค่เสนอพร้อมกับเงินตอบสนองอาจเร้าใจลูกสาวหัวหน้าคนงานอย่างเธอ”
“พี่เสือคิดว่าแพรไม่กล้าเหรอคะ”
ร่างบางหอบหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนยิ้มยั่ว
“ฉันไม่อยากถูกพ่อแม่จับแต่งงานกับเธอเพราะเรื่องเมื่อคืน เธอเองก็ควรหาประสบการณ์เรียนรู้เรื่องเซ็กซ์ไว้นะ เพราะถ้าวันไหนฉันเบื่อ เธออาจใช้มันกับว่าที่สามีคนใหม่ของเธอ”
“ถึงพี่เสือไม่บอก แพรก็ไม่ปากโป้งฟ้องป้าดาวหรอกค่ะ”
“ว่ายังไงล่ะ เธอจะยอมรับมั้ย คู่นอนลับ ถ้าฉันต้องการเรียกใช้ เธอก็ควรเข้ามาบริการฉัน”
พยัคฆ์อยากลองของแปลก กลิ่นหอมหวานฝังติดตรึงปลายจมูก เขาพยายามค้นหาคำตอบร่างกายตัวเอง ถ้าแน่ใจด้วยการร่วมหลับนอนกับเธอก็อาจรู้ก็ได้
“พี่เสือเคยบอกว่าแพรไม่ใช่สเปค แต่พี่เสือคือสเปคของแพรชอบ ถ้าโอกาสมา แพรจะคว้ามันไว้”
อนาคตจะเป็นอย่างไรเธอไม่สน ขอแค่ปัจจุบันหญิงสาวขออยู่ใช้ชีวิตกับคนที่เธอแอบชอบมานานสี่ปี
“คู่นอนลับห้ามยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกัน มีความสัมพันธ์ทางกายไม่มีความรักเข้ามาเอี่ยว เดี๋ยวฉันสอนว่าจูบที่ดีมันเป็นยังไง”
เธอรู้ว่าเขาทำไปไม่ได้พิศวาสหรือมีความรู้สึกพิเศษ เขามองเธอแค่พวกผู้หญิงทั่วๆ ไป แพรชมพูยอมเพราะต้องการหาเงินเจือจุนครอบครัว เผื่อใจไว้กับความรักข้างเดียว
“ถ้าแพรตกลง แพรจะอยู่ในฐานะนี้กี่วัน กี่เดือนหรือกี่ปีคะ”
“คนอย่างฉันไม่เกินหนึ่งเดือน”
“แพรตกลงค่ะ”
รอยยิ้มหยักลึกมุมปากปรากฎบนใบหน้าคมสัน เพ่งเล็งพิจารณาหน้าเรียวใส ผิวขาวอมชมพู สัมผัสลื่นนุ่มผิดคาดกับผู้หญิงในเมืองเชียงราย ของเล่นมาเสนอให้ถึงที่ เขาจะได้ไม่เสียเวลาเฟ้นหาผู้หญิงอื่นมาบำเรอแก้ขัด
“เริ่มกันเลยมั้ย...คู่นอนลับบนเตียงของฉัน”
“อะ...อะไรเริ่มเลยคะ”
ไม่รอให้กลีบปากสีสวยพูดออกมา พยัคฆ์กดปากหนาแนบปากหวานดูดดันเข้าหากัน เรียวลิ้นอุ่นชื้นสอดแทรกคว้านลึก ตวัดลิ้นร้อนขบเม้มกัดปลายลิ้นเธอหยอกเย้าเล่นๆ อีกมือซุกซนเลื่อนสอดขึ้นจับท้ายทอยเพื่อรับบทจูบจากเขาเพิ่มมากกว่าเดิม
“ปากเธอหวานนะ แต่จูบไม่ค่อยเก่ง”
คนถูกรุนรานจูบแบบไม่ทันตั้งตัวหอบหายใจเข้าปอด เขาไกล่เกลี่ยสัมผัสแก้มแดงเปล่งปลั่งก่อนตัดสินใจผละออกห่าง เธอยังคงเป็นผู้หญิงเวอร์จิ้น ขนาดจูบแรกก็ยังจูบไม่เป็น แม้ว่าพรหมจรรย์นั้นจะถูกเขาริบมันเอาไปก็ตาม
“ถ้าเธอหายดีเมื่อไหร่ เดี๋ยวฉันจะสอนจูบอีกรอบ”
“แพรง่วงแล้วค่ะ”
อยากมุดหน้าหนีหายด้วยความเขิน รสสัมผัสจูบร้อนแรงแฝงนุ่มนวลให้เธอภายหลัง แทบอยากกรีดร้อง
พี่เสือจูบน้องแพรเป็นครั้งที่สอง!
พยัคฆ์ปล่อยให้คนป่วยได้พักหายใจหายคอ จัดแจงผ้าห่มกลัวว่าแพรชมพูหนาว ร่างแกร่งมองหาที่สูบบุหรี่ระบายอารมณ์คุกรุ่น ข้อความจากแม่นับดาวก็น่าใกล้จะถึง เขาขอไปทำธุระด้านนอกโรงพยาบาลสักสิบนาที
เวลาของเขากับเธอมีเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน
……
คนป่วยนอนเป็นเวลา พอตื่นก็ตื่นตรงเวลาทันที แพรชมพูค่อยยังชั่วกับการหลับสนิทโดยไม่มีเสียงรบกวนหรือพูดได้เต็มปากว่าไร้ร่องรอยเงาดำทะมึนคนนั้นคอยเฝ้าอยู่
“คนอย่างเขามีเหรอจะห่วงใยคนอื่นเป็น ที่เขาทำก็เพื่อไม่อยากถูกจับแต่งงานเป็นบ่วงรัดคอเขาเท่านั้น”
เธอบ่นอุบ ในขณะที่กำลังยันตัวเองลุกจากเตียง นอนนานเกินไปก็อาจทำให้ขาเหน็บชา เป็นตะคริวได้
ผลัวะ!
ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดออกด้วยฝีมือคนด้านนอก หน้าเรียวใสเคยเปื้อนรอยยิ้มคิดว่าเป็นเขากลับยิ้มแหยๆ เห็นพ่อแม่ตัวเองและพ่อแม่พยัคฆ์ต่างเข้ามาเยี่ยม
“คุณป้าดาว คุณแม่ คุณพ่อ คุณลุงคาร์เตอร์ มาครบกันหมดเลย”
“แม่กับคุณนับดาวเป็นห่วงลูกแพรมากที่รู้ว่าคุณเสืออุ้มมาส่งโรงพยาบาล ทุกคนเป็นห่วง ได้แต่รอฟังข่าวจากคุณเสืออย่างเดียว เห็นลูกแพรแค่เป็นไข้ธรรมดา แม่กับคุณนับดาวก็พลอยหายห่วง”
คำตอบจากแม่เพ็ญศิริทำเอาเธอแปลกใจ
“พี่เสือน่ะเหรอคะ อุ้มแพรขึ้นรถมาส่งถึงที่นี่”
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน หรือว่าเป็นเพราะคำพูด ท่าทีแปลกๆ เสนอให้เธอกลายเป็นคู่นอนลับบนเตียงเพียงคนเดียวระยะเวลาไม่เกินหนึ่งเดือนทำเอาเขาเปลี่ยนแปลงราวกับคนละคน
เพียงเพราะเขาเผลอลิ้มลองรสชาติแปลก หวานละมุนค่ำคืนนั้น เลยติดใจอยากลองเอาเธอซ้ำ คนอย่างพยัคฆ์ชอบความท้าทาย เธอรู้จักนิสัยใจคอของเขาดีๆ พอกับเขารู้จักเด็กสาวชอบตามตื้อตลอดสี่ปี
คนอย่างเขา ยิ่งยาก ยิ่งอยากเอาชนะ...
- ผู้เขียน
