“คุณเสือครับ ใช่ที่คุณเสือให้ผมไปสืบจริงๆ ด้วย คุณแพรพักอยู่ที่ห้องติดกับห้องของคุณเสือพักอยู่เลยครับ และเจ้าของห้องนั้นกำลังลงลิฟต์จากชั้นข้างบนครับ”
มิ่งคอยสอดส่องรายงานการเคลื่อนไหวว่าที่นายหญิงของไร่แสงจันทร์ เพราะแพรชมพูเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เจ้านายคอยตามหาตลอดนับแปดเดือนเต็ม ทำให้เขาเงี่ยหูฟังรอกลับมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นมุมปาก
“ฉันจะออกไปหาเธอ” สายตาสีนิลกลับเห็นร่างคนท้องอุ้ยอ้ายเดินออกจากลิฟต์คนเดียว
“เอ๊ะ! ทำไมเธอถึงลงมาคนเดียวล่ะ ปกติไอ้หมอนั่นจะคอยอยู่อย่างไม่คลาดสายตาเลยนี่หว่า”
มิ่งพูดเสริม “หรือว่าคุณแพรจะชะล่าใจคิดว่าคุณเสือยอมถอยกลับไปแล้วครับ คุณเสือ!”
เรียกหันกลับมาไม่ทันเสียแล้ว เมื่อหัวใจด้านในของพยัคฆ์เต้นรัวแรงกำลังตอบสนอง เพราะเห็นคนที่เขาคิดถึงอ้อมกอดโหยหาตลอดแปดเดือนเต็ม โอกาสมาถึง มีเหรอจะปล่อยหลุดมือ
แพรชมพูสะดุ้งจนตัวโยน ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าคนอย่างเขาดักร
