บทที่3 ลองเล่นกับเสือ
1669 คำ
พยัคฆ์เข้ามาสวมกอดบุพการีที่นั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เขาค่อนข้างแปลกใจเมื่อเห็นพ่อมาอยู่ที่นี่ ปกติคาร์เตอร์ต้องทำงานอยู่ต่างประเทศ ทางนี้ปล่อยให้นับดาวบริหารไร่แสงจันทร์คนเดียว
“กลับมาพักกี่วันล่ะจ๊ะ แม่จะให้หนูแพรจัดห้องเอาไว้”
นับดาวดันร่างลูกชายออกห่างเล็กน้อยก่อนตั้งคำถามอย่างรู้ทัน พยัคฆ์ต้องทำงานหลายด้าน บริหารไร่แสงจันทร์ยังไม่พอ ขึ้นไปทำงานอยู่กรุงเทพฯ ทำธุระแทนเธออยู่เป็นประจำ นานครั้งที่เขาจะค้างคืนที่นี่ไม่เกินสองอาทิตย์
“คุณแม่พูดเหมือนกับว่าผมจะไม่อยากอยู่ที่นี่นะครับ นี่ก็เป็นบ้านของผมตั้งแต่เกิดเหมือนกัน คุณแม่อย่าใจร้ายกับผมสิครับ”
พยัคฆ์ทำเสียงออดอ้อนแล้วหันไปทางพ่อ ผู้หญิงคนเดียวได้รับการใส่ใจคือแม่เขาเท่านั้น!
“แล้วคุณพ่อล่ะครับ งานที่สเปนเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอครับ หรือว่าคิดถึงคุณแม่มากจนทนไม่ไหว”
“อย่ามาเล่นลิ้นไอ้เสือ ฉันก็คิดถึงเมียฉันไม่ได้เหรอ จริงมั้ยจ๊ะที่รัก”
คาร์เตอร์ แอเรียสพอร์ต โอบไหล่ของภรรยาแสดงความรักต่อหน้าลูกชาย ถ้าไม่ติดว่านับดาวยอมไปอยู่กับเขาที่สเปนด้วยกันถาวร เขาคงไม่มาเล่นลิ้นเจ้าลูกชายให้เปลืองน้ำลาย
สมชื่อเสือน้อยของคาร์เตอร์ แสบ ไม่เกรงกลัวใคร คนเป็นพ่ออยากเห็นลูกชายมีแฟนหรือมีคนรักเหมือนกับกลุ่มเพื่อนสนิท เห็นว่าพยัคฆ์ครองตัวเป็นโสดตั้งแต่เกิด ไม่ยอมคบใคร รักสนุกไปวันๆ ชอบท่องเที่ยวยามราตรีเป็นประจำจนพ่อแม่ปวดหัว
นับดาวเขินอายแอบหยิกหลังมือคาร์เตอร์ เธอเปลี่ยนเรื่องถามลูกชายเกี่ยวกับเรื่องความรัก คนเป็นสามีเลิกแซวภรรยาหน้าแดงร้อนผ่าว เดี๋ยวภรรยาโกรธขึ้นมาเขาจะยุ่ง
“ว่าแต่เสือก็อายุสามสิบสี่ปีแล้ว ลูกไม่คิดจะมีแฟนหรือมีคนรักเป็นตัวเป็นตนเหรอจ๊ะ ลูกสาวข้างไร่ก็ยังโสดอยู่นะจ้ะ”
พยัคฆ์โอดครวญ เขายักไหล่เล็กน้อยแล้วเลื่อนมานั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามของคนตั้งคำถามเรื่องนี้ไม่รู้กี่พันครั้ง
“คุณแม่เบื่อผมแล้วเหรอครับถึงพยายามผลักไสให้ผมมีแฟน หาคู่จับแต่งงานคนอื่น ถ้าเป็นคู่นอนก็ว่าไปอย่าง”
ท่าทางกวนของพยัคฆ์ทำให้แม่หมั่นไส้ หยิกต้นแขนลูกชายเต็มแรง
“โอ๊ย! ผมเจ็บนะครับแม่”
“เสือเป็นผู้ชายนะต้องให้เกียรติผู้หญิงด้วย จะมาทำเป็นเหมือนของเล่นไม่ได้ แม่ไม่ชอบ”
“โอเคๆ ครับ เรื่องนี้ผมเถียงสู้คุณนายนับดาวไม่ได้เหรอครับ พูดเรื่องนี้ก็ปวดหัว ผมขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะครับ”
ทว่าไม่ทันพยัคฆ์ก้าวเดินออกจากห้องโถงกว้าง เสียงดังจากนับดาวบอกว่าใครเป็นคนทำความสะอาดห้องของเขาทุกวัน
ชายหนุ่มต้องหยุดชะงักนิ่งกับที่แล้วหันมาถามทวนซ้ำว่าเมื่อสักครู่ไม่ได้หูฝาดฟังผิด
“เมื่อกี้นี้แม่พูดว่าอะไรนะครับ”
“แม่แค่บอกว่าหนูแพรเป็นคนอาสาขึ้นไปทำความสะอาด จัดห้องสกปรก ซกมกของลูกจนเข้าที่เข้าทางทุกวัน แต่วันนี้รู้ว่าลูกจะกลับมาก็เลยทำตั้งแต่เช้าตรู่ แล้วเสือเจอหนูแพรหรือยัง สวยจนแทบจำไม่ได้เลยใช่มั้ยล่ะ”
พยัคฆ์เม้มปากไว้แน่น เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งย่ามวุ่นวายจัดห้องส่วนตัว พอรู้ว่าเป็นยายเด็กเจ้าปัญหาชอบสร้างความวุ่นวายพร้อมกับสุนัขปากมอม เขาก็รีบขึ้นไปสำรวจดูภายในห้องว่ามีของสูญหายอะไรบ้าง
“ยายเด็กหน้าสิว”
ชายหนุ่มไล่สายตาสำรวจภายในห้องนอนจัดระเบียบสะอาด เป็นระเบียบวินัยผิดกับแต่ก่อนที่เขาวางสิ่งของเกะกะ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง และไม่ชอบรักความสะอาด พื้นที่ส่วนตัวเขาถูกรุกราน
“ไปเรียกแพรชมพูมา เดี๋ยวนี้!”
คำสั่งจากเจ้าของไร่แสงจันทร์ มิ่งร้อนๆ หนาวๆ กับสายตาสีนิลกำลังโกรธ คนสวนแอบภาวนาและขอให้ฟ้าคุ้มครองแพรชมพูไม่ให้ถูกพายุอารมณ์ของเสือร้ายลง
……
แพรชมพูฝากตงเฉินไว้กับเพื่อนคนงานเฝ้าดูแลวิ่งอยู่วนรอบๆ สวนกุหลาบ หลังได้ยินคำสั่งผ่านจากมิ่งว่าพยัคฆ์ต้องการเรียกพบ หัวใจพองโตกลับห่อเหี่ยวลง เมื่อเห็นสายตาแทบจะกินเลือดกินเนื้อเธอต่อหน้าแล้ว
“พี่เสือให้คนไปเรียกหาน้องแพรทำไมคะ”
“ยังมีหน้ามาถาม มาดูผลงานของเธอซะ ว่าขึ้นมาทำอะไรห้องของคนอื่น ใครอนุญาต”
“แม่อนุญาตเอง มีอะไรมั้ยตาเสือ”
นับดาวออกจากห้องโถงกว้างแล้วได้ยินเอะอะโวยวายพายุอารมณ์ขึ้นกำลังพาลอาละวาดต่อคนของเธอ พยัคฆ์ชะงัก พ่นคำด่าออกจากปากไม่ลง
“คุณแม่! นี่มันเรื่องส่วนตัวของผมกับยายเด็กนี้นะครับ คุณแม่อย่าออกโรงปกป้องคนของแม่สิครับ”
“คุณป้าดาวไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ แพรเชื่อว่าแพรจัดการได้”
แพรชมพูลองทำอะไรไปแล้วต้องไม่สูญเปล่า เรื่องของพยัคฆ์ก็เช่นกัน ไม่อย่างนั้นจากเด็กหน้าสิวผดผื่นเต็มใบหน้าเคยเป็นที่น่ารังเกียจของผู้ชายทั้งโรงเรียน ผิวคล้ำจากการตากแดดบ่อย ช่วงปิดเทอมชอบออกไปวิ่งเล่นในไร่องุ่น จะกล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาเพิ่มขึ้น
“แต่ป้าไม่ไว้วางใจให้หนูแพรอยู่กับเสือสองต่อสอง กลัวหนูแพรจะโดนเสือกัดมากกว่านะจ้ะ”
“คุณแม่! คิดว่าผมจะกัดยายเด็กจอมปัญหานี้เหรอครับ”
พยัคฆ์ส่งสายตาไม่ชอบใจแล้วหันมาหรี่ตามองยายเด็กจอมเจ้าปัญหา
แพรชมพูสร้างปัญหาวุ่นวายกับการเลี้ยงดูเจ้าหมาตัวน้อยนั้นไม่ดีทำให้พวกคนงานต้องวุ่นกันทั้งไร่ เขาเคยออกคำสั่งเธอทำความสะอาด เก็บขี้ฟาร์มโคนมเนื้อและรีดน้ำนมช่วยคนงานเป็นการลงโทษ และเธอก็ทำมันได้ดี
‘ก็แพรคลุกคลีกับไร่นี้ตั้งแต่ยังเด็ก สวนตรงไหน อยู่ที่ไหน แพรรู้หมด แพรชอบที่นี่มากกว่าอยู่เมืองกรุงเทพฯ เสียอีก มันสบายใจกว่า’
“ใช่”
สองสาวต่างวัยส่งเสียงตอบรับพร้อมกัน นับดาวกลัวใจว่าลูกสาวเพ็ญศิริที่เธอรักและอยากได้มาเป็นลูกสาวอีกคนถูกพยัคฆ์ลงโทษ ทั้งที่แพรชมพูยังไม่ได้ทำอะไรผิด
ทว่าแพรชมพูกลับคิดต่างกัน
ท้าทายความตื่นเต้นชีวิตของเธอเป็นบ้า!
“เธอนี้ชอบเข้าทางพวกผู้ใหญ่จริง ฉันไม่แปลกใจเลย คนในไร่แสงจันทร์ถึงรักและเอ็นดูเธอมากกว่าฉันเป็นเจ้าของ ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของไร่นี้”
ลับหลังจากแม่เขายอมถอย เพราะดูสถานการณ์แล้วไม่ได้เลวร้ายอะไร พยัคฆ์ถือโอกาสหันมาพาลอาละวาดใส่ตัวต้นเรื่อง แพรชมพูเอียงคอสงสัย
“พี่เสือเข้าใจอะไรแพรผิดหรือเปล่าคะ แพรไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พี่เสือกล่าวหา แพรแค่อยู่เฉยๆ ว่าแต่พี่เสือเรียกแพรมาก็เพราะเห็นแพรเป็นกระโถนระบายอารมณ์ใส่เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นแพรขอตัว มีงานต้องไปทำ ไม่ใช่นั่งอยู่เฉยๆ เหมือนเจ้าของไร่”
“ฉันสั่งเธอแล้วเหรอว่าให้ออกไปทำงานได้ มานี้ยายตัวยุ่ง”
มือข้างขวาคว้าจับข้อมือเรียวเล็กของแพรชมพูเข้ามาดูผลงานภายในห้องส่วนตัว พยัคฆ์หงุดหงิดตัวเองที่เห็นหญิงสาวสวยขึ้นผิดแผก ผิวขาวเนียนนุ่มไม่เหมือนผิวคล้ำเหมือนแต่ก่อน
ทว่าเขาไม่เคยจับมือถือแขนแพรชมพูใกล้ชิด ส่วนใหญ่เว้นระยะห่างพองามไม่ให้เธอคิดเกินเลยว่าเขาสนใจ
“ยิ้มทำไม มีอะไรน่าขำ!”
แพรชมพูยิ้มแล้วยิ้มอีก เก็บซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่ถูกเขาแตะต้องตัวเธอ ก่อนจะระงับหัวใจเต้นแรงสั่นไหวเมื่ออยู่ใกล้
“พอดีคิดอะไรบางอย่างมันตลกก็เลยยิ้มออกมาค่ะ แพรยิ้มไม่ได้เหรอคะ” ผู้ชายอะไรน่าแกล้งชะมัด เธอคิดขำๆ
“ไม่ต้องมาอ้างกลบเกลื่อน ฉันก็ไม่อยากจับนักหรอก เป็นผู้หญิง แต่มือหยาบกระด้างเหมือนผู้ชาย”
พยัคฆ์ลืมตัวว่ายังจับข้อมือของลูกสาวหัวหน้าคนงานตัวเองจึงรีบปล่อย พูดออกมาตรงข้ามกับที่ใจคิด ชี้ให้แพรชมพูดูผลงานตรงหน้าพร้อมจะเอาเรื่องเธอทุกเมื่อ
“แพรก็ขึ้นมาทำความสะอาดห้องของพี่เสืออยู่บ่อยๆ เห็นว่าห้องพี่เสือมันสกปรก มีแต่กองเสื้อผ้า แพรเอาลงไปซักแห้งแล้วขึ้นมาพับเก็บไว้ในลิ้นชัก อ้อ แพรซักกางเกงในของพี่ด้วยมือนะคะ ไม่ได้ใส่เครื่องซักผ้า กลัวมันยาน”
“นี่เธอ!”
แต่เธอกลับเชิดหน้าขึ้นสบตาเขาท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว สี่ปีที่เธอทำมันจะต้องไม่สูญเปล่า หญิงสาวมีป้านับดาวคอยหนุนหลังเต็มที่ มีแต่อยากท้าทายลองเล่นกับเสือ
“ทีหน้าทีหลังพี่เสือควรจะหาเมียเป็นตัวเป็นตนนะคะ แต่เอ๋...จะมีใครมารองรับอารมณ์แปรปรวนของพี่เสือทนได้สักคนหรือเปล่า รีบๆ หาให้ไวนะคะ แพรจะได้ไม่มานั่งหลังขดหลังเข็ด ต้องมานั่งซักมือกางเกงในพี่เสือเอาไปตากโชว์หลังบ้าน รู้รึเปล่าว่าแพรเหนื่อย”
พยัคฆ์พูดอะไรไม่ออกที่ถูกย้อน ได้แต่เม้มปากแน่น คาดโทษลูกสาวแม่ครัวไว้ในใจ แพรชมพูเพียงแค่ยิ้ม ก่อนขอตัวลงข้างล่างเพื่อดูแลตงเฉิน รีบทำงานให้เสร็จแล้วกลับไปนอนดูผู้ชายหล่อเหลาในซีรีย์สบายใจเฉิ่ม
ปล่อยให้คนหัวร้อนพล่ามอยู่คนเดียว!
- ผู้เขียน
