แคลอรีน่าพึ่งบอกลาไครี่ย์ไปไม่ถึงห้านาที เสียงเครื่องยนต์คุ้นหูก็กระหึ่มขึ้นที่หน้าตึก หล่อนรีบก้าวออกไป เพราะมั่นใจว่าเควินคือเจ้าของรถคันนั้น และมันก็ใช่จริงๆ
คนรับใช้ผู้ชายเปิดประตูรถกว้างออก ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยของเควินจะก้าวลงมา
“เควิน” แคลอรีน่ารีบเดินเข้าไปหาลูกชายที่ยืนโงนเงนด้วยความเป็นห่วง แต่ถูกผลักไสอย่างไม่ไยดี
“อย่ามาแตะต้องตัวผม”
“เควิน”
ชายหนุ่มยิ้มหยัน ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในบ้าน โดยมีคนรับใช้ผู้ชายรีบเดินตามหลังเข้าไปด้วยความเป็นห่วง
แคลอรีน่าถอนใจเบาๆ อย่างเป็นกังวล และก็รีบเดินตามลูกชายเข้าไปภายในเช่นกัน
“ไปเอาเหล้ามาอีก”
คนรับใช้ผู้ชายหันมามองหน้าหล่อนอย่างขอความคิดเห็น ซึ่งหล่อนก็ส่ายหน้าและไล่ให้ออกไป
“ลูกเมามากแล้วนะเควิน ขึ้นไปอาบน้ำนอนเถอะ”
“ผมไม่เมา”
“จะไม่เมาได้ยังไงกัน กลิ่นเหล้าฟุ้งแบบนี้น่ะ ขึ้นไปนอนเถอะเควิน แม่จะพาขึ้นไป” แคล
