ผ่านไปนานกว่าที่ทั้งคู่จะผละออกจากกัน มิมีคำพูดใดหลุดออกมาจากสตรีตัวน้อย นางขึ้นจากบ่อสวมผ้าคลุมเดินกลับเข้าห้องไป โดยมิคิดจะเอ่ยสิ่งใดแม้แต่น้อย ลี่ถิงครุ่นคิดจนทุกอย่างตีกันมั่ว
“เขาชอบเราจริงหรือ แล้วถ้ารู้ว่าในร่างนี้เป็นบุรุษล่ะ” ปัญหาใหญ่ที่ลี่ถิงกลัวมีมากกว่าหนึ่ง นางเป็นสตรีต้องสาป อีกทั้งยังเป็นบุรุษที่อยู่ในร่างนี้ คำทำนายที่หมายถึงอาจจะเป็นเรื่องที่เจ้าของร่างมีผู้อื่นมาอาศัยอยู่ก็เป็นได้
“ทำยังไงดีนะ ถ้ากลับไปหุบเขา อ๋องซือหรานก็คงตามไปเป็นแน่” นางเดินไปเดินมาคิดหาวิธี ก่อนที่ม่านชิงจะเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำแกงแก้เมา ยิ้มร้ายจึงผุดขึ้นก่อนจะกระซิบสั่งกับคนของตน อีกฝ่ายได้ยินก็ถึงกับตาโต
“ข้าน้อยจะมิถูกประหารหรือเจ้าคะ” เสียงสั่นเอ่ยขึ้น
“ท่านอ๋องมิกล้าหรอก รีบจัดการเลยนะ บอกต้าถังด้วยให้จัดการส่วนที่เหลือ” เมื่อออกคำสั่งแล้วเสร็จ ลี่ถิงก็ผัดเปลี่ยนอาภรณ์ของตน ม่านชิงจึงออกไปท
