Ep.9
1541 คำ
Ep.9
Sixthsence talk.
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าท้าทายผม และไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาทำให้ผมหมดความอดทนแบบนี้มาก่อน บอกเลยว่ายัยนี่เป็นคนแรก ผมก็อยากจะรู้ว่าเธอจะอวดเก่งแบบนี้ไปได้สักกี่น้ำ ก็คอยดูเลยละกันว่าผมกับเธอ จริงๆ แล้วใครมันจะแน่กว่ากัน!
"อ้าว!? จะกลับแล้วเหรอ" จินที่เดินสวนผมเข้ามาทักผมอย่างงงๆ ขณะที่ผมกำลังจะลากยัยน้ำขิงออกจากผับ
"เออ! เดี๋ยวพี่โทรบอกคนของป๋าให้มารับ"
"ได้สาวแล้วล่ะสิ" จินพูดแล้วมองไปที่ยัยน้ำขิงอย่างยิ้มๆ ส่วนยัยน้ำขิงตอนนี้ก็กำลังพยายามแกะมือผมที่จับข้อมือเธอเอาไว้แน่นอยู่ หึ! ยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ ผมจะสั่งสอนให้เธอรู้เอง ว่าไม่ควรมาท้าทายคนอย่างผม
"ไม่ต้องยุ่ง! ทำตัวดีๆ ล่ะ ไปละ" พูดจบผมก็จัดการลากยัยน้ำขิงที่ยังดิ้นและขืนตัวอยู่ออกมาจากตรงนั้น และมุ่งไปที่รถของผมทันที
"นี่! ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!"
"อยากรู้นักไม่ใช่เหรอ ว่าระหว่างฉันกับเธอใครมันจะแน่กว่ากัน!...นี่ไง! ฉันก็กำลังจะทำให้เธอรู้ว่าใครแน่กว่าใคร"
"ฉันไม่ไป! ปล่อย! เก่งจริงก็อย่าใช้กำลังสิวะ!!" ยัยน้ำขิงขืนตัวไว้อย่างสุดแรงอีกครั้ง เมื่อผมดันเธอให้เข้าไปนั่งในรถของผม
"เรื่องของฉัน!"
ปัง!
ผมปิดประตูรถเสียงดัง พร้อมกับรีบกดล็อกที่รีโมททันที ก่อนจะรีบวิ่งอ้อมไปที่ฝั่งคนขับ จากนั้นผมก็ขับรถออกจากตรงนั้นทันที...
G.Hotel
อย่าคิดว่าคนอย่างผมจะพาผู้หญิงประสาทเสียแบบนี้ไปที่คอนโดหรือที่ส่วนตัวของผม ฝันไปเถอะ ผู้หญิงที่ชอบยัดเยียดตัวเองให้คนอื่นไปทั่วอย่างยัยนี่ เหมาะแค่กับโรงแรมราคาถูกเกรดต่ำแบบนี้แหละ
"อ๊ะ! ทำบ้าอะไรของนาย ห้ะ!" น้ำขิงหันมามองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง เมื่อผมผลักเธอให้เดินเข้าไปในห้องของโรงแรมรูหนู
"เธอคิดว่าการมาโรงแรมแบบนี้ แถมยังอยู่กันสองต่อสองอีก เธอว่าเราควรทำไรกันดีล่ะ ?" ผมพูดพร้อมกับค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกช้าๆ เผยให้เห็นหน้าอกแกร่งที่ผมหมั่นออกกำลังกายทุกวัน
"!!!"
หมับ!
"จะไปไหน !?" ผมรีบจับแขนเธอเอาไว้ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะวิ่งออกจากห้องไป เธอคิดว่าที่นี่เป็นสนามเด็กเล่นหรือไง ที่จะวิ่งเข้าวิ่งออกได้ตามใจชอบ
"ฉันจะกลับ ปล่อย!" เธอเอ่ยพร้อมกับพยายามบิดแขนออกจากการจับกุมของผม
"กลับเหรอ หึๆ"
"..."
"...จะกลับทำไมล่ะ ?"
"ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องอยู่ที่นี่!" เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะตอบผมออกมาอย่างไม่เกรงกลัว ดูท่าคงจะอวดเก่งน่าดู จะโดนอยู่แล้วยังจะมาทำเป็นเก่งอีก
"...ชอบนักไม่ใช่เหรอ ?"
"อะไร"
"ไอ้การยัดเยียดตัวเองให้คนอื่นน่ะ ชอบนักใช่มั้ย!?" ผมถามพร้อมกับเริ่มจับแขนเธอแรงขึ้น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
"ฉันไปยัดเยียดตัวเองให้ใครตอนไหนไม่ทราบ!...โอ๊ยเจ็บ!" พูดจบเธอก็ร้องออกมา พร้อมทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บเมื่อผมจับแขนเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
"ก็ที่เธอมาเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบเธอไง ไม่เรียกว่ายัดเยียดแล้วจะให้เรียกว่าอะไร !?" ถ้าผมได้ทำอะไรเธออย่างที่เธอว่าจริงๆ ผมยังพอจะเข้าใจ แต่นี่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ยังจะมาเรียกร้อง แถมยังกล้ามาตบหน้าผมอีก บอกตรงๆ ว่าแม่ผมยังไม่เคยตบหน้าผมเลยสักครั้ง แล้วเธอเป็นใครกัน ถึงได้กล้ามาทำกับผมแบบนี้
"ก็นายข่มขืนฉัน! นายก็ต้องรับผิดชอบสิ"
"ข่มขืน ?"
"ใช่! นายข่มขืนฉัน!"
"แล้วอะไรที่ทำให้เธอคิดว่าฉันข่มขืนเธอ ?"
"กะ...ก็..."
"ก็อะไร" ผมถามเธอออกไปอีกครั้งเมื่อเธอเอาแต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ยอมพูด
"ก็มันเจ็บ!"
"เจ็บ ?...เจ็บอะไร !?" ผมขมวดคิ้วถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ
"เจ็บ..."
"ฉันถามว่าเจ็บอะไร!?" ผมถามตะคอกเธอออกไปอย่างหงุดหงิด เมื่อเธอไม่ยอมพูดสักที และพอผมตะคอกเธอไปแบบนั้นมันก็ทำให้เธอตะคอกผมกลับมาทันทีเหมือนกัน
"ก็เจ็บตรงนั้นของผู้หญิงไง ทีนี้ชัดเจนพอหรือยัง!?"
"!?!" และคำพูดของเธอมันก็ทำให้ผมชะงักลงด้วยความงุนงง ...เจ็บตรงนั้นของผู้หญิง ? มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อผมไม่ได้ทำอะไรเธอ ผมสาบานได้เลยว่าคืนนั้นผมกับเธอเราไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งด้วยกันจริงๆ มากสุดก็แค่จูบแล้วก็มีการเล้าโลมกันนานพอสมควร จนยัยนี่หลับไปในที่สุดนั่นแหละ แต่ก็แค่นี้จริงๆ ไม่ได้มีการสอดใส่ใดๆ เลย แล้วจะไปเจ็บตรงนั้นได้ยังไงวะ
"ทีนี้นายจะยอมรับได้หรือยังว่านายข่มขืนฉันโดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจ!" พอเห็นผมนิ่งไปยัยน้ำขิงก็ตะคอกใส่หน้าผมอีกครั้ง ผมพยายามตั้งสติกับตัวเอง แล้วหายใจเข้าลึกๆ อย่างเก็บอารมณ์ มองหน้าเธอก่อนจะพูดออกไป...
"งั้นเธอก็ฟังฉันดีๆ ละกัน เพราะฉันจะบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย"
"อะไร ?"
"คืนนั้น...ฉัน-ไม่-ได้-ทำ-อะไร-เธอ" ผมพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำและเน้นให้เธอได้ฟังชัดๆ เผื่อเธอจะเข้าใจอะไรง่ายขึ้น ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะไปเจ็บตรงนั้นได้ยังไง แต่ที่ผมรู้แน่ๆ เลยก็คือผมไม่ได้ทำอะไรเธอ แต่แล้วก็ดูเหมือนว่าสิ่งที่ผมย้ำกับเธอไปเมื่อกี้มันจะไม่ได้ทำให้เธอฉลาดขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย...
"เหอะ! สุดท้ายนายก็ปัดความรับผิดชอบเหมือนเดิม" น้ำขิงแค่นเสียงขึ้นมาพร้อมกับแสยะยิ้มมองผมอย่างสมเพช ไม่รู้ว่าสมเพชผมหรือสมเพชตัวเองกันแน่
"ก็ฉันบอกว่า..."
"ถ้าไม่ได้ทำแล้วฉันจะเจ็บตรงนั้นได้ยังไง!?"
"..." ผมจะไปรู้กับเธอมั้ยวะ? และยังไม่ทันที่ผมตะได้พูดอะไรกลับไป เธอก็พูดขึ้นมาอีกครั้งซะก่อน
"อีกอย่าง...ถ้านายไม่ได้ทำแล้วหมาตัวไหนมันทำ!"
"...!?"
"อ้อ!ฉันลืมไป...ว่าคืนนั้นฉันนอนกับหมา หมาที่มันไม่มีความรับผิดชะ...อ๊ะ!!?"
ฟุ่บ!!
ไม่รอให้เธอพูดจบหรือได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ผมก็จัดการผลักเธอให้นอนราบไปกับเตียงทันที ผมอุตส่าห์ใจเย็นลงแล้วและก็คิดว่าจะปล่อยเธอไป เพราะมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่เธอกลับพูดยั่วอารมณ์ผมให้มันปะทุขึ้นมาเอง ความอดทนของทุกคนมันมีขีดจำกัดกันทั้งนั้นแหละครับ และผมก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้มีความอดทนอะไรมากมายขนาดนั้นซะด้วย
"...นอนกับหมางั้นเหรอ ?" ผมเลิกคิ้วถามเธอพร้อมกับเริ่มถอดเสื้อตัวเองออกไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
"ใช่!" เธอตอบผมกลับมาอย่างอวดเก่ง หึ! ผมก็อยากให้เธออวดเก่งแบบนี้ไปให้มันได้ตลอดนะ อ้อ! แล้วอีกอย่างนะ...ถึงเธอจะบอกว่าเธอเจ็บตรงนั้นของผู้หญิง และผมมั่นใจว่าเธอไม่ได้เจ็บเพราะการสอดใส่แน่ๆ เพราะผมไม่ได้ทำจริงๆ และไม่ได้สอดอะไรเข้าไปในตรงนั้นของเธอด้วย
...แต่เธอจะแยกไม่ออกเลยเหรอวะว่าเจ็บแบบไหน ? ผมว่ายัยนี่ไม่ได้แค่อวดเก่งธรรมดาแล้วล่ะ เพราะยัยนี่อวดโง่ด้วย โง่เกินจะเยียวยาซะด้วยสิ
"...หมาที่ไม่มีความรับผิดชอบด้วยงั้นสิ ?" พูดจบผมก็ถอดเข็มเข็ดตัวเองออกไป
"นะ...นี่!! ทำไรของนาย ปล่อยนะ!" ก่อนจะรวบมือเธอทั้งสองข้างเอาไว้ แล้วใช้เข็มขัดตัวเองที่เพิ่งถอดออกไปมัดมือเธอเอาไว้
"ปากเก่งไปให้ได้ทั้งคืนแล้วกัน !"
"นาย!...ยะ...อย่านะ! อื้อออออ!" น้ำขิงร้องขึ้นพร้อมกับรีบย่นคอหนีผมทันทีที่ผมก้มลมไปซุกไซ้บริเวณซอกคอของเธอ พร้อมกับมือที่เริ่มคลำไปแบบสะเปะสะปะ โดยไม่สนว่าคนที่อยู่ใต้ร่างผมตอนนี้จะมีท่าทีขัดขืนผมยังไง และพอซุกไซ้ไปได้สักพักผมก็ผละตัวออกมาเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วมองเธออย่างสมเพช จากนั้นก็พูดขึ้น...
"หึ...แล้วเธอจะได้รู้ว่าการเสียตัวจริงๆ มันเป็นยังไง" พูดจบผมก็...
แควก!!!
"กรี๊ดดดดดดด!!"
- ผู้เขียน
