ตอนที่ 7 หมดสติ
เสียงประตูดังขึ้นอีกครั้งตอนที่มิรินกำลังนอนอยู่ที่เดิม ภายในห้องมืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่เลย จนเจ้าของห้องต้องขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟ
หรือแม่นั่นจะเปลี่ยนใจไปอยู่ที่อื่นแล้ว
เขาคิดในใจก่อนสายตาจะมองหาใครบางคนกระทั่งเห็นคนร่างบอบบางกำลังนอนขดตัวอยู่บนโซฟา เนื้อตัวสั่นสะท้านทว่ากลับหลับตาแน่น คิ้วเรียวเล็กนั้นขมวดเข้าหากันราวกับกำลังเจ็บปวดที่ไหนสักแห่ง
“...” เขาไม่พูดอะไรแค่มองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะหันหลังกำลังจะเดินจากไปเสียงแหบพร่าก็ดังขึ้น
“พี่ใต้หล้า”
“...” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหยุดฝีเท้าลงแล้วหันกลับมามองเธออีกครั้ง
“หนูปวดท้อง มาก ๆ” น้ำเสียงของเธอแหบแห้งจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “ขอยาหน่อยได้ไหม”
“อืม”
เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปหยิบยาแก้ปวดมาให้ แต่แล้วก็ต้องหยุดการกระทำเมื่อได้ยินเสียงสั่น ๆ ของอีกคน
“จะทนไม่ไหวแล้ว ฮึก” เธอพูดพร้อมกับเสียงร้องไห้ ที่
