เสียงเคาะประตูเบาๆ สองครั้งติดกันเรียกให้จามาลขึ้นมาจากบ่อแห่งความทรมานได้ชั่วขณะ เขามองไปที่บานประตูนิ่ง มั่นใจว่าไม่มีทางเป็นอลิซไปได้ เพราะเจ้าหล่อนไม่มีทางเสียเวลาเคาะประตูอย่างแน่นอน ดังนั้นคนที่ยืนอยู่หลังบานประตูถ้าไม่ใช่แมทธิวก็ต้องเป็นอเล็กซิโอ
“เข้ามาเถอะไม่ได้ล็อก”
ประตูถูกเปิดออก และคนที่เคาะประตูก็ก้าวเข้ามา แมทธิว บราวน์นั่นแหละ ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าร่างของจามาลที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดราวกับโกรธเคืองใครมาสักร้อยชาติ
“นายช่วยทำแผลให้ฉันหน่อยได้ไหมเจเจ ฉันพยายามทำเองแล้ว แต่ก็ทำไม่ถนัด”
“แล้วทำไมไม่ให้อลิซทำให้ล่ะ” จามาลย้อน แต่ก็ถูกแมทธิวสวนกลับ
“ถ้าเธอยอมทำให้ฉันก็ดีน่ะสิ นี่เห็นไหมว่ามันอยู่ด้านหลังน่ะ เอื้อมยังไงก็ไม่ถึง” แมทธิวกระแทกตัวลงนั่งบนเตียงของจามาล หันหลังให้เพื่อนดูแผลของตัวเองที่ไม่รู้เหมือนกันว่าถูกอะไรบา
