“สองปีมาแล้วนะที่ลูกเปลี่ยนไป คุณไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของตารักษ์จริงๆ เหรอคุณหญิง แล้วหนูรุ้งอะไรนั่นล้มเลิกความคิดตอนนี้ยังทันนะ ก่อนที่คุณหญิงจะเสียเพื่อนอย่างคุณหญิงหทัยรัตน์ไป ผมกล้าพนันเลยว่าตารักษ์ไม่มีวันมองหนูรุ้งอะไรนั่นนอกไปจากสถานะลูกสาวของเพื่อนแม่เท่านั้น”
“คุณพี่หยุดพูดเลยนะคะ ตารักษ์ไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจหรอกค่ะ ลองฉันยื่นคำขาดว่าให้แกแต่งงานกับหนูรุ้ง ตารักษ์ก็ไม่มีวันขัดใจ”
“ผมจะคอยดู”
คนเป็นสามีลุกออกไปจากห้องรับแขก ด้วยไม่อยากต่อปากต่อคำกับภรรยา เพราะเถียงกันไปก็ไม่มีวันชนะ รอให้กาลเวลาพิสูจน์ในสิ่งที่เขามั่นใจดีกว่า
“นั่นคุณพี่จะไปไหนกันคะ”
“จะไปตีกอล์ฟ อยู่บ้านมันน่าเบื่อ” ชยุติพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้น ก็เรียกคนขับให้ตามไปทันที ทิ้งให้คนเป็นภรรยานั่งหงุดหงิดใจเพียงลำพัง
“พ่อก็ไปทางลูกก็ไปทาง ให้มันได้อย่างนี้สิ”
“เธอสบายดีไหม/คุณรักษ์สบายดีไหมคะ”
ทั้งสองเอ่ยถา
