“เอ่อ… นิ้งขอตัวก่อนนะคะคุณรักษ์ นิ้งออกมานานแล้ว เกรงใจคุณลุงคุณป้าที่เฝ้าบูทกันน่ะค่ะ”
หญิงสาวรีบผละออกไปทันที ก่อนที่คนที่ไม่อยากเจอจะเดินมาถึง ทรรศภาคย์ได้ไขว่คว้ามือไว้ในอากาศ เมื่อแผ่นหลังบอบบางรีบสาวเท้าไปจากเขาโดยเร็ว แต่ในเวลาต่อมาเขาก็รู้ถึงสาเหตุที่ดารินทร์รีบขนาดนั้น
“สวัสดีค่ะคุณรักษ์ บังเอิญจังเลยนะคะ”
เขาหลับตานิ่ง ก่อนพ่นลมหายใจออกมา แล้วหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับคนที่ไม่อยากเจอ เหมือนการทำบุญตักบาตรเมื่อเช้าจะเป็นการเรียกเจ้ากรรมนายเวรเสียมากกว่า
“สำหรับคุณมีคำว่าบังเอิญด้วยเหรอครับ”
เขาไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจศรุตา ทรรศภาคย์ไม่มีวันเชื่อคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า ผู้หญิงที่คิดจะจับเขา
ฝันไปเถอะ!
การมาของศรุตาคงมีมารดาของตนเองเอี่ยวด้วยเป็นแน่ ทรรศภาคย์เหยียดยิ้มที่มุมปาก ไล่สำรวจหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า มองด้วยสายตาสมเพช ก่อนจะผละไปอย่างไม่ให้ความสำคัญ
“คอยดูเถอะ! ยิ่งร
