“ฉันจะแวะไปเอาของใช้ที่โรงแรมไอ้ต่อสักครู่ เธอรออยู่ในรถนะ... ไม่นานหรอก” เขาบอกเพียงเท่านั้นก็เคลื่อนตัวรถออกจากอาคาร
“คุณรักษ์… คุณรักษ์จะไปไหนเหรอคะ”
อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความอยากรู้ ทั้งที่ภายในใจก็ก่นด่าตัวเองว่าโง่เสียเหลือเกิน ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาจะไปค้างที่บ้านของเธอ
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เขาพูดเพียงเท่านั้น แล้วก็มุ่งสายตาไปยังถนนเบื้องหน้า โดยดารินทร์ก็นั่งตัวเล็กลีบติดกับประตูรถ หากฝังเข้าไปด้านในได้เธอคงทำไปแล้ว นานแค่ไหนไม่รู้แต่รถจอดสนิทอยู่บริเวณด้านหน้าของโรงแรมหรูระดับห้าดาวที่เธอเพิ่งมาเยือนเมื่อวาน หญิงสาวโน้มศีรษะให้กับเจ้าของโรงแรมที่เดินมาทักทายถึงหน้าประตู หลังจากยกกระเป๋าใส่ท้ายรถให้เพื่อนด้วยตัวเอง
“ฝากเพื่อนผมด้วยนะครับคุณนิ้ง ไอ้นี่มันกินง่ายนอนง่าย”
สายตาเจ้าเล่ห์ของต่อฤกษ์ทำเอาใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น หญิงสาวรีบยกมือขึ้นลูบแก้ม
