“ฉันขอโทษเรื่องที่คุณแม่พูดกับเธอ แต่ฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยฉันสาบานได้” คนที่อ่อนแออยู่แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มเธอไม่อายมันแล้วเมื่อหัวใจกำลังทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัส ดารินทร์ไม่อาจโกหกตัวเองได้ว่าเธอดีใจแค่ไหนที่ได้เจอเขาอีกครั้ง แต่เธอคงไม่ยอมให้ใครมาพรากลูกไปแม้แต่เขาคนที่เธอรักสุดหัวใจ
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นค่ะ คุณรักษาตัวให้หายแล้วออกไปจากชีวิตของนิ้งนะคะถือว่านิ้งขอร้อง” คนได้ฟังถึงกับสะอึก ทรรศภาคย์หลับตาลงผ่อนลมหายใจเข้าออก
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นฉันจะอยู่กับลูกกับเธอที่นี่” สิ้นคำตอบของเขาดารินทร์ถึงกับหันขวับมองอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แต่สายตาของชายหนุ่มแน่วแน่เสียจนเธอหวาดหวั่น
“ฉันคิดดีแล้ว คิดมาตลอดทาง คิดมาทั้งคืน ที่ผ่านมาฉันพลาด ฉันไม่ได้อยากพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง”
“หากคุณจะทำแบบนี้เพียงเพราะลูก...” หญิงสาวสวนขึ้นทันที
“เพราะเธอ” แต่เขาสวนกลับได้ไวกว่า สายตาขอ
