“คุณต่อกลับไปแล้วเหรอคะ” เขาพยักหน้า ต่อฤกษ์กับธีธัชมาพร้อมกับและกลับไปพร้อมกัน ดูจากสายตาเจ้าเล่ห์ของคนทั้งสามยามที่มองมาที่เธอแล้วดารินทร์อยากจะคืนคำเสียนัก ได้คืบเอาศอกจริงๆ
“พวกนี้มันขี้เล่นเธอคงไม่ถือสา” เขาปลายสายตาไปยังช่อดอกไม้ที่ดูยังไงก็ไม่ได้ใช้ดอกไม้ตกแต่งแต่กลับเป็นคอนดอมหลากสี ดารินทร์พยายามมองไปทางอื่นกลบเกลื่อนความเขินอายที่มีอยู่
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับคำสั้นๆ ก่อนจะย่อตัวนั่งลงต่อหน้าลูกสาว
“ขนมอร่อยไหมคะหนูนา” เธอเปลี่ยนเรื่องทำทีเป็นสนใจลูกสาวมากกว่าของไร้สาระพวกนั้น
“ไปอาบน้ำกันนะคะ เย็นกว่านี้เดี๋ยวหนูนาจะหนาวนะคะลูก” ลูกสาวเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย แกจะงอแงแค่บางเรื่องเท่านั้นตามประสาเด็กซึ่งก็ไม่บ่อยทำให้คนเป็นแม่ไม่เคยเหนื่อยกับลูกสาวคนนี้เลย สองแม่ลูกพากันเดินไปยังชั้นบนเพื่อทำกิจวัตรยามเย็น ดารินทร์เข้าห้องครัวต่อเมื่อจัดการกับลูกน้อยเรียบร้อยแล้วโดยฝากคนเป็นพ่อให้ช
