ดารินทร์ไม่อาจข่มตาให้หลับตาได้ เธอลุกจากห้องนอนตรงไปยังห้องครัวที่อยู่ชั้นล่างติดกับใต้ถุนบ้าน ตอนมาอยู่แรกๆ ดารินทร์รู้สึกกลัว ก็บ้านของเธอนั้นอยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ บ้านผู้คนก็บางตาเหลือเกิน ยังดีที่ในละแวกนั้นนอกจากบ้านของเธอแล้ว ยังมีบ้านของวาสิตาหญิงสาวรุ่นน้องอายุไล่เลี่ยกัน อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ ทำให้ทั้งสองสนิทสนมกันมาก ด้วยความคิดความอ่านที่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน นับเป็นเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นอีกเรื่องหนึ่ง
“ตื่นแล้วจ้ะ อากาศมันหนาวๆ แห้งๆ น่ะ พี่เลยนอนไม่ค่อยหลับ วันนี้ทำอะไรกินเหรอกุ๊ก”
“ผัดเห็ดกับน้ำพริกอ่องจ้ะ แม่บ่นอยากกิน แล้วพี่นิ้งล่ะ” สองสาวตะโกนคุยกันในเวลาย่ำรุ่ง
“พี่ว่าจะทำแกงจืดหมูเต้าหู้ให้หนูนาน่ะจ้ะ”
ทั้งคู่จึงจบบทสนทนาแต่เพียงเท่านั้น ต่างหันไปจัดการกับวัตถุดิบในมือแข่งกับเวลา เพราะยังมีอีกหลายหน้าที่รออยู่ วาสิตาต้องรีบไปเข้
