“อา… คุณรักษ์”
เธอฝากปลายเล็บไว้บนแผ่นหลังของเขาโดยไม่รู้ตัว เมื่อความซ่านสยิวเข้าควบคุมความรู้สึกทั้งหมดในตอนนี้ เขารูดกางเกงขาสั้นและอันเดอร์แวร์ตัวจ้อยไปกองอยู่ที่ปลายเท้า จากนั้นก็เขี่ยมันทิ้งไปอย่างไร้ทิศทาง หากช้าไปกว่านี้จะเป็นตนเองที่ลำบาก ทรรศภาคย์เคลื่อนตัวต่ำลงจนใบหน้าแนบกับสะดือเล็กบุ๋มบริเวณหน้าท้องน้อย และต่ำลงไปอีกจนเจ้าตัวที่เคลิบเคลิ้มถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อลิ้นชุ่มฉ่ำกำลังรุกรานสิ่งที่ควรสงวน
“คุณรักษ์… ตรง… ตรงนั้น… ไม่ได้”
เธอรีบห้ามเขาน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะความรู้สึกกำลังตีรวนระหว่างชอบกับไม่ชอบ แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเมื่อเจ้าตัวกลับลงลิ้นรัวเร็วจนคนถูกกระทำถึงกับซี๊ดปาก และแอ่นส่วนล่างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ทรรศภาคย์ยิ้มร้ายก่อนจะรุกหนักด้วยการห่อลิ้นรุกล้ำเข้าไปในกลีบกุหลาบ ที่เปียกชื้นไปด้วยธารน้ำหวานที่พากันไหลรินอย่างไม่ขาดสาย
“อือ… อา…”
ยิ่งใกล้ถึงฝั่งฝ
