คำเชื้อเชิญนั้นไม่ได้ทำให้ทรรศภาคย์รู้สึกสนใจขึ้นมาสักนิด เขาเผยใบหน้าเอือมระอาออกมาอย่างไม่ปิดบัง จนเจ้าของโรงแรมชื่อดังต้องวางงานในมือลง แล้วลากเพื่อนที่เหมือนคนอมทุกข์ไปหาอะไรสนุกๆ ทำ นั่นก็คือการดื่ม... ดื่มเพื่อความสนุก ดื่มความเบื่อ และดื่มเพื่อลืมใครสักคน
“มึงไม่ได้ติดต่อคุณนิ้งบ้างเลยเหรอ”
ต่อฤกษ์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเหล้าในขวดพร่องไปเกือบครึ่ง มันอาจจะเป็นการช่วยง้างปากคนปากหนักให้คลายความรู้สึกออกมาได้บ้าง
“อือ”
เขาตอบสั้นๆ แล้วหันไปสนใจฟลอร์เต้นรำที่มีบรรดานักเที่ยวออกไปส่ายสะโพกโยกย้ายกันเต็มลานกว้าง มองดูผิวเผินก็เหมือนหนอนถูกน้ำร้อนลวกดีๆ นี่เอง ทรรศภาคย์เมินใบหน้าหล่อเหลาไปทางอื่น เมื่อนักเที่ยวโต๊ะหนึ่งมองเขาด้วยสายตาหวานเชื่อม
“ไม่สนใจสาวสวยโต๊ะนั้นสักหน่อยเหรอ”
ต่อฤกษ์เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และกำลังคิดว่าหากเพื่อนเขาไม่หันไปชอบไม้ป่าเดียวกันก็คงมีใครสักคนในใจ ซึ่งก็น
