“หนูแพรใส รุ่นน้องสมัยเรียนมัธยมของเจ้าปุณณ์” คุณปัณณ์จำชื่อของหญิงสาวได้ เพราะหญิงสาวชื่อเพราะ และท่านก็เคยเห็นรูปว่าหน้าตาน่ารักใช้ได้ มิน่าหล่ะบุตรชายของท่านถึงจำไม่ลืม
“ผ่านมาตั้งกี่ปีแล้วคะนาย ถ้าน้องเขาสวยน่ารัก เขาก็ไม่น่าจะโสดแล้วมั้ย” เมื่อนับจำนวนปีที่ปุณณ์สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมมาก็ไม่ต่ำกว่าสิบห้าปี ป่านนี้อาจจะไม่โสดแล้วก็ได้ ความหวังที่มันมีขึ้นมาเมื่อสักครู่ มันต้องดับลงกลางคัน ทำให้นพวรรณถึงกับห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที
“ก็ลองดูก่อน ถ้าไม่ได้ค่อยมาหาวิธีใหม่” คุณปัณณ์เอ่ยอย่างหวั่นใจเช่นกัน
“ค่ะนาย แคร์จะทำให้ดีที่สุด ครั้งนี้เราต้องสำเร็จซะที” นพวรรณเอ่ยอย่างมุ่งมั่น ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องของเจ้านาย เธอมุ่งตรงไปที่โทรศัพท์มือถือส่วนตัว แล้วก็กดโทรหานักสืบที่ทำเรื่องปุณณ์มาตั้งแต่ต้น พร้อมทั้งให้ข้อมูลที่เธอได้มา เป้าหมายคือตามหาผู้หญิงที่ชื่อแพรใส แม้ว่าจะมีความหวังน้อยนิ
