บทที่4 สวมบทเมียจริง
1527 คำ
“อุ่นใจแค่คิดว่าทางฝั่งครอบครัวของบอสจะเชื่อเหรอคะ เห็นบอสบอกว่านอกจากมีคุณปู่ลีออน ก็ยังมีน้องชาย น้องสะใภ้พ่อของบอสนี่ค่ะ กลัวความลับแตก” ‘แล้วเธอจะไม่ได้เงิน’
อุ่นใจกังวลแทบตาย แสดงสีหน้าชัดเจน เขากลับทำหน้านิ่งเรียบเฉย ส่งรอยยิ้มครั้งแรกให้อีกฝ่ายทำเอาเธออ้าปากค้าง เพิ่งเห็นรอยยิ้มชัดๆ จากบอสใหญ่ ช่างฆ่าเธอเสียเถอะ!
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมจะจัดการพูดเอง ส่วนอุ่นใจอยู่เฉยๆ พยักหน้าเออออตามน้ำก่อน อ้อ เรียกผมว่าคุณแบรดแทนไม่ใช่บอส หัดพูดไว้ จะได้พูดชินติดปากต่อหน้าคุณปู่ของผม ไหนลองเรียกคุณแบรดสิ”
ระหว่างรถยนต์ส่วนตัวของว่าที่ตำแหน่งทายาทอาณาจักรไลฟ์ลีออนกำลังเคลื่อนตัวไปใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง เขาหันมาบอกเธอ อุ่นใจเอียงคอมองหน้าคนขึ้นชื่อว่า ‘สามี’ อย่างสงสัย
“แต่ในสัญญาว่าจ้างข้อสอง อุ่นใจไม่ต้องเรียกคุณแบรดลับหลังคุณปู่ของบอสนะคะ”
“จะฟังสัญญาว่าจ้างหรือจะฟังเจ้าของสัญญานั้น?”
เจ้านายอะไรจอมเผด็จการ บงการคนอื่น ชอบทำตามใจตัวเอง อุ่นใจแอบนินทาเจ้านายหนุ่มภายในใจ กัดฟันเอ่ยเรียกบอสว่าคุณแบรดด้วยเสียงแผ่วเบาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
“ค่ะคุณแบรด”
แบรดลีย์พอใจเมียผู้ว่าจ้าง ว่านอนสอนง่ายดี เวลาที่สอนเรื่องอย่างอื่นนอกเหนือจากการทำหน้าที่เมีย ไม่มีอะไรต่อลงท้าย เรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น จะหยิบจับตรงไหนก็สบายมือ เห็นตัวเล็กอุ้มง่าย แอบดื้อเงียบไม่เบาจะได้สอนง่ายดาย
…
จนกระทั่งทั้งคู่เดินเข้ามายังงานแต่งหรูหราอลังการสมชื่อตำแหน่งเจ้าพ่อมาเฟียฟิลิป ผู้นำตระกูลมาเฟียเครือซิลี จัดงานได้สมบูรณ์แบบ มีแขกเหรื่อเข้ามากว่าพันคนนอกจากพวกบอดี้การ์ดรายล้อมอยู่บริเวณหน้างาน รอบคอบมากต้องมีการ์ดบัตรเชิญถึงจะผ่านมาได้นั้น
“บอส...คุณแบรด ทำไมต้องจับมืออุ่นใจด้วยล่ะ?”
“จับไว้ คนเยอะ เดี๋ยวกลัวทำเด็กหายวิ่งซุกซนแถวนี้”
เด็ก? เขาหมายถึงเธอปัญญาอ่อนจนกลายเป็นเด็ก คิดได้ดังนั้นอุ่นใจจึงหันมาส่งสายตาขุ่นขวางใส่อีกฝ่าย ขณะเขาส่งฝ่ามือหนาเลื่อนไล้ข้อมือลงมาเพื่อสอดประสานนิ้วของเธอกับเขากระชับเข้าหากันเสมือนคือแฟนหรือสามีภรรยา
เธอไม่ใช่เมียเขาจริงเสียหน่อย แค่เมียปลอมๆ
“อุ่นใจไม่ใช่เด็กนะคะ” สวนโต้แย้งกลับทันควัน
“รู้ว่าไม่เด็ก แต่คนมันเยอะ ผมไม่ค่อยไว้วางใจ อย่าพูดมากเดี๋ยวเสียเวลา ไปหาหลานฟีนิกซ์กับเพื่อนของอุ่นใจดีกว่า”
เอาเพื่อนสนิทของเธอมาอ้างเพื่อตัดบทสนทนาระงับชั่วคราว หางคิ้วเข้มกระตุกเล็กน้อยไม่พอใจเมื่อเห็นสาวสวยตัวเล็กเดินแนบขนาบข้างกายเขาด้วยชุดเดรสกระโปรงสีชมพูอ่อนเป็นจุดสนใจของพวกเหล่าแขกผู้ชาย
ดูท่าว่าอุ่นใจจะไม่ทันสังเกตเห็นว่าตัวเองกำลังถูกพวกผู้ชายหันมองมาเป็นตาเดียว เสียใจ ผู้หญิงคนนี้มีเจ้าของ และเจ้าของคนนั้นซึ่งก็คือสามีตีทะเบียนที่หึงหวงแหนมาก รีบดึงเธอเข้ามายังกลุ่มเจ้าบ่าวเจ้าสาว
“อุ่นใจ”
“ยัยแพร”
แบรดลีย์เลือกปล่อยมือออกจากภรรยาเด็กชั่วคราวเพื่อให้อุ่นใจมีโอกาสสวมกอดร่างเจ้าสาวแพรวาและเข้ามาหลานชายฟีนิกซ์ ก่อนเข้าสวมกอดเจ้าบ่าวฟิลิปอย่างทักทาย งานแต่งเพื่อนรักทั้งที เขาจะไม่มาได้ยังไง
“นึกว่ามึงจะไม่มาร่วมงานแต่งกูเสียแล้ว ไง! ได้ข่าวว่าจะยอมกลับมารับตำแหน่งบริษัทคุณปู่ของมึงแล้วเหรอ เห็นปกติคัดค้านไม่กลับมาที่อิตาลี แถมยังเอาผู้ช่วยเลขาฯ ส่วนตัวมาด้วยนี้ ยังไงกัน?”
“ไม่มีอะไร กูก็แค่ไม่อยากเสียบริษัทให้คนอื่น แล้วอีกอย่างปู่และแด๊ดของกูร่วมกันสร้างมันกับมือ กูเป็นลูกคนเดียวก็ต้องสานต่อสิวะ ก็เหมือนมึงนั่นแหละ ฟิลิป รับตำแหน่งเจ้าพ่อมาเฟียต่อจากครอบครัว”
“ที่มึงพูดแบบนี้ เพราะมึงไม่ไว้ใจน้องชายของคุณลุงอย่างนั้นเหรอ”
ทุกคนต่างก็รู้ว่าแบรดลีย์ไม่ค่อยสนิทกับอามอร์แกน จากสีหน้าผ่อนคลายคุยกับฟิลิปเรื่องงานปนเรื่องส่วนตัวกลับเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที เจ้าบ่าวหนุ่มคลั่งรักเลือกตบบ่าไหล่เพื่อนสนิท
“ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด มึงก็อย่าไปอคติต่อเขา ทั้งที่ยังไม่รู้จักพวกเขาดีพอ เหมือนอย่างกูนี่ไง แต่ก่อนกูอคติแพรวาเพราะฟังคำพูดฝ่ายเดียว พอรู้จักก็รู้ความจริงว่าไม่ใช่แบบนั้น กูว่าคุณอามอร์แกนคงอยากให้มึงกลับมาบริหารงานต่อก็ได้”
“อืม กูจะพยายามลองคุยกับคุณอาแล้วกัน ยินดีด้วยนะ เสียดายถ้าคุณแพรไม่ใช่เมียเพื่อน กูจีบเธอไปนานแล้ว ลูกติด กูก็ไม่ว่า”
“แล้วผู้หญิงคนที่ชื่ออุ่นใจ เป็นเพื่อนสนิทเมียกูล่ะ พามาด้วยนี้ มึงคิดยังไงกับเธอ”
คำถามจากฟิลิปกลับไม่ได้รับคำตอบ เพื่อนแบรดลีย์เฉไฉเบี่ยงเบนเอ่ยถามเรื่องแต่งงานของเขากับแพรวาแทน ระหว่างนั้นดวงตาสีน้ำตาลคมเข้มดันเหลือบมองอุ่นใจคุยสนิทสนมกับเจ้าสาวแพรวาเป็นระยะ ฟิลิปรู้ แต่แค่ไม่อยากพูดเท่านั้น
“ก็แค่เจ้านายกับลูกน้อง เธอทำงานมากับกูหลายเดือน กูอยากให้เธอเป็นพนักงานที่ดีก็เท่านั้นเอง”
“ลูกน้องนอนห้องเดียวกันกับเจ้านาย ดีจริง”
ฟิลิปเอ่ยแซะเหน็บแหนมเพื่อนสนิทอย่างรู้ทัน เขารู้ว่าแบรดลีย์ไม่สนใจเรื่องความรักหรือคู่ครอง มัวเอาแต่บ้างาน บุคลิกเรียบนิ่ง เย็นชา ไม่ใส่ใจคนรอบข้าง จะหาแฟนด้วยตัวเองได้อย่างไร
ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนม หากแบรดลีย์ไม่อนุญาต แต่ยกเว้นอุ่นใจคนเดียว มันแปลกๆ เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ ฟิลิปชักจะสนุกแล้วสิ
“ไอ้ฟิลิป ถ้ามึงไม่หยุดพูดแซะเรื่องกูอีก สิ้นชื่อเจ้าบ่าวฟิลิปแน่ แล้วคุณแพรวาก็จะเป็นแม่หม้ายลูกติดตัวจริง”
“ขู่เพื่อนได้ขนาดนี้เลยวะ ไอ้แบรด คนของมึงแตะต้อง พูดไม่ได้สินะ”
สองหนุ่มตัดบทสนทนาชั่วคราวเมื่อเจ้าสาวแพรวาพาฟีนิกซ์เข้ามาหาสามี อุ่นใจขอร่วมงานแต่งจนถึงโยนช่อดอกไม้ต่อจากเจ้าสาว มีสาวๆ ต่างเข้ามายื้อแย่ง อยากเป็นเจ้าสาวลำดับต่อไป ทว่าช่อดอกไม้ช่อนั้นกลับตกลงมาอยู่ในมือของอุ่นใจทันที
“ยินดีด้วยนะอุ่นใจ”
คนถูกเพื่อนสนิทอวยพรที่อุ่นใจจะได้แต่งงานต่อจากหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น หญิงสาวงงงวย เธอจะแต่งงานได้อย่างไร ยังหาแฟนหรือสามีไม่ได้เลย มีแค่สามีกำมะลอ
…
ทั้งคู่กลับเข้ายังโรงแรมที่พักเดิม หลังร่วมงานแต่งของเพื่อนสนิท อุ่นใจเห็นบรรยากาศงานวิวาห์พร้อมแพรวาในชุดเจ้าสาวแสนสวยระบายรอยยิ้มมีความสุข ก้มมองดูตัวเองถือช่อดอกไม้อยู่ก็อดสมเพชตัวเองไม่ได้ หญิงสาวคงไม่ได้แต่งงานกับคนรักตามที่เคยใฝ่ฝันแล้วละ
“ไม่อยากเชื่อว่าอุ่นใจจะได้แต่งงานต่อจากคุณแพร ว่าแต่แต่งกับผู้ชายคนไหนเหรอ ทว่าตอนนี้คงแต่งกับใครไม่ได้ คงต้องรอครบหนึ่งปีก่อนแล้วกัน”
“อุ่นใจอาจเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้ช่อดอกไม้ แล้วไม่คิดจะแต่งงานกับใครเลยก็ได้นะคะบอส อุ๊ย คุณแบรด”
เธอลืมตัวเผลอเรียกชื่อเขาเหมือนเดิมที่เคยเรียก ทว่าอีกฝ่ายนิ่งเฉย เดินเข้ามายังบนเตียงถอดเนคไทด้านนอกออก คนอย่างบอสแบรดลีย์ บางทีอาจเดาไม่ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
อุ่นใจเลือกทิ้งช่อดอกไม้ลงไว้ถังขยะ ขอตัวเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ชุดเดรสแบบนี้คงไม่ถนัด รองเท้าส้นสูงก็เจ็บแปลบ เพิ่งเคยสวมใส่เดินครั้งแรก
“เจ็บข้อเท้าเหรอ มานั่งนี่สิ”
“อุ่นใจแค่ไม่ชินใส่รองเท้าส้นสูงนะคะ เดี๋ยวหัดใส่บ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน ไม่ทำให้คุณแบรดต้องอับอายขายขี้หน้าคุณปู่เด็ดขาด”
“ไม่ได้ยินเหรอ มานี่!”
แววตาคมเข้มส่งมาดันดุดันชะมัด อุ่นใจจำใจต้องค่อยๆ เดินเข้ามานั่งบนเตียง บอสแบรดลีย์ขยับเข้ามาใกล้พลางก้มตัวนั่งคุกเข่าลง บรรจงถอดรองเท้าส้นสูงออก เท้าเธอเล็กและขาวผ่องมากจนเขาเผลอลูบไล้ไปหลายที
“โอ๊ย! เจ็บค่ะ”
“เดี๋ยวจะให้พนักงานเอายามาทาแล้วกัน”
อุ่นใจเพิ่งเคยเห็นเขาห่วงใยเธอ หรือเขาก้มมองรองเท้าเรียวเล็กสวยนานก็เพราะตัวเองอยากสวยเหมือนกับเธอกัน ด้วยความที่เขาชอบผู้ชาย ทำให้เธอสนิทสนมใจ ไม่เกร็งเวลาอยู่กับเจ้านายเกย์หนุ่มหน้าตาดี รู้สึกสบายใจเวลาต้องนอนเตียงเดียวกัน
“เสียดาย ไม่น่าชอบผู้ชายเลยนะคะบอส”
- ผู้เขียน
