‘หายไวๆ นะ และหัดรู้จักรักตัวเองให้มากกว่าคนอื่น ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะ... โจ’
พิชชาอรเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้อง พยายามให้น้ำตาไหลกลับลงไปที่เดิมแม้จะรู้ปวดรวดร้าวเพียงใด เธอร้องไห้มามากพอแล้ว หญิงสาวไล่มองไปที่เตียงกว้างอีกครั้ง
ภาพทับซ้อนวันนั้นในอดีตกลับมาให้เห็น... วันที่เธอตัดสินใจเดินเข้าไปในบ่วงของเขา
'คุณจิณณ์เมามากแล้วนะคะ เดี๋ยวพราวไปส่งที่ตึกใหญ่ค่ะ”
หญิงสาวกลับมาจากมหา’ ลัยก็พบว่าห้องของเธอมีคนอื่นอยู่ด้านใน และค่อยโล่งใจเมื่อเห็นว่าเป็นจิณณ์ แต่สภาพที่ยืนไม่ตรงอีกทั้งกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งทั่วห้อง ทำให้รู้ว่าเขาดื่มมาอย่างหนัก เธอจึงเข้าไปช่วยพยุงร่างใหญ่ให้ยืนตรงๆ แม้จะยากลำบาก เพราะดูเหมือนเขาจะตั้งใจทิ้งน้ำหนักลงมาที่เธอ
‘ไม่ไป ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น’ นอกจากเขาจะไม่ให้ความร่วมมือแล้ว ยังผลักร่างบางไปให้พ้นทาง แล้วตัวเองก็ไปล้มนอนลงบนเตียงของเธอแทน
‘ฉันจะนอนที่นี่... กับ
