คนเป็นน้องยักไหล่กวนบาทาใส่ พวกเขาแค่ยิ้มให้กัน ต่างคนต่างรู้ว่าการออกกำลังกายเป็นกิจกรรมที่ทั้งคู่ชอบมาก เพราะฉะนั้นการจัดการคนเลวคนหนึ่งให้หมดสภาพได้ก็แค่การออกกำลังกาย
“ฟันหน้าหักไปหลายซี่ด้วย ดี! มันจะได้จำไว้เป็นบทเรียน”
จิรัสย์ก็ไม่พลาดความเคลื่อนไหวของทางนั้น คนเป็นพี่ก้มมองข้อมือของตัวเองที่มีรอยช้ำแดงอยู่ ก็คงตอนปล่อยหมัดใส่มันไม่ยั้ง
“ขอบใจแกมากนะ แกกลับไปพักเถอะ ทางนี้ฉันจะดูแลพราวเอง” น้องชายพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืนผินสายตาไปยังคนบนเตียงที่ยังหลับอยู่ ก่อนจะหยุดที่พี่ชาย
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”
จิณณ์พยักหน้า ไม่บ่อยเลยที่พวกเขาสองพี่น้องจะพูดจากันดีๆ นั่นเพราะทั้งคู่มีนิสัยที่ต่างกัน และวิธีการใช้ชีวิตที่แตกต่าง การแสดงออกหรือการปฏิบัติตัวต่อกันจึงดูตรงข้ามกันเสมอ แต่ทั้งจิณณ์และจิรัสย์ก็ยังเป็นห่วงกันและกัน เพียงแต่บางครั้งก็ปากแข็งไปหน่อย
ดึกดื่นค่อนคืน... จิณณ์ที่หลับให
