“นี่เจ้าโจมันบอกว่าจะมาเยี่ยมเสาร์นี้พร้อมกับคุณบัว”
“จริงเหรอคะ งั้นเดี๋ยวพราวไปทำของอร่อยๆไว้รอพวกเขาดีกว่าค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกให้แม่ครัวทำไป” เขารั้งภรรยาไว้รู้ว่าหญิงสาวต้อนรับสองคนนี้เสมือนญาติสนิทก็แล่นวิ่งแจ้นมาเกือบทุกเดือนบางเดือนมากันสองครั้งสองหนต้อนรบกับไม่หวาดไม่ไหว
“ว่าแต่สองคนนี้ยังไงกันเหรอคะคุณจิณณ์” จิณณ์ยิ้มกริ่ม จิรัสย์และรวินท์นิภามีเรื่องถกเถียงชวนปวดหัวกันตลอดแต่ก็ยังมาด้วยกันได้ มากกว่าอื่นใดสายตาของคนทั้งสองยามที่ได้มองสบกันมันเหมือนมีบางอย่างที่ลึกซึ้งเกินคำว่าเพื่อนหรือคนรู้จักก็คงต้องรอให้คนทั้งสองได้เปิดเผยเป็นเรื่องเป็นราวกันเอง
“เราต้องรอดูกันต่อไป” เขาก้มลงหอมกระหม่อมของภรรยา
“อุ๊ย!” พิชชาอรสะดุ้งใบหน้าเหยเกจนจิณณ์นั่งไม่ติด
“เป็นอะไรหรือเปล่าพราว จะคลอดเหรอหรือยังไง ปวดท้องไหม” อาการตื่นเต้นดีใจของคนเป็นสามีทำเอาหญิงสาวหัวเราะร่วน เธอวางมือลงบนท้องนูนที่
