“คุณพราว คุณจิณณ์” จันทร์กับแก้วก็ได้มาด้วย ทั้งคู่ยืนยิ้มมองดูภาพที่แสนอบอุ่นนั้นอยู่ห่างๆ สองแม่ลูกดีใจอย่างสุดซึ้งการที่แก้วไม่ได้รายงานให้พิชชาอรรู้นั่นเพราะคุณหญิงจาริณีที่รู้ว่าทั้งสองยังติดต่ออยู่ขอร้อง
คุณหญิงจาริณีได้ถอดเขี้ยวเล็บ ได้ถอดหัวโขนและความโกรธแค้นไว้กับอดีตที่ผ่านมาแล้วทั้งหมดอยากเริ่มต้นใหม่อยากเป็นคุณย่าทวดที่มีหลานๆล้อมรอบ ยิ่งได้เห็นภาพลูกๆของคนทั้งคู่แล้วบ่อยครั้งที่จาริณีก็แอบร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่ตนเองทำกับพ่อแม่ของแก
“ผมดีใจมากเลยครับ”
“จิณณ์กับพราวไม่โกรธย่าแล้วใช่ไหมลูก” ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกับและโอบกอดหญิงชราไว้ แม้ว่าคุณย่าจะยังดูแข็งแรง แต่ท่านผอมบางลงไปเยอะอาจจะเป็นเพราะต้องดูแลกิจการเพียงลำพัง
“เหลนๆ ของย่าน่ารักมากเลยลูก น้องพุฒิ น้องพั้นซ์ น้องพฤกษ์” คนเป็นย่าทวดยิ้มกริ่มบนใบหน้ายามนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของเหลนๆที่ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนแม่ไม่มีผิด ก
