“ขอบใจมากจ้ะแก้ว”
หญิงสาวตอบรับสาวใช้เสียงเนือยๆ ก่อนจะมองสำรวจตัวเองในกระจกอีกครั้ง เธอยิ้มให้กับตัวเองดวงตาเศร้า ก่อนจะถอนหายใจและลุกจากเก้าอี้ที่เข้าชุดกับโต๊ะเครื่องแป้ง
“คุณพราวคะ คุณท่านให้ป้ามาตามคุณพราวลงไปข้างล่างค่ะ แขกที่นัดไว้มาถึงแล้วค่ะ”
พิชชาอรพยักหน้า ไม่อาจปกปิดความเหนื่อยล้าต่อสายตาผู้พบเห็นได้อีก บางทีเธอก็อยากรู้ว่าจิณณ์รู้เห็นเรื่องนี้ไหม หลังจากที่เขาขับรถออกไปส่งคนสำคัญ คุณหญิงจาริณีก็เดินมาหาเธอด้วยตัวของท่านเองที่บ้านพัก
'พรุ่งนี้ฉันอยากให้เธอไปทานข้าวกับหลานชายของเพื่อนฉัน ช่วงสายๆ ไปหาฉันที่ตึก เดี๋ยวจะให้คนจัดเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้'
พิชชาอรไม่มีโอกาสปฏิเสธ เพราะร่างของผู้มีอำนาจหมุนตัวกลับไปทางเดิมทันทีที่สั่งการเธอจบ หญิงสาวถึงกับนั่งลงอย่างคน
เขาหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงเข้มออกจากกระเป๋าเสื้อสูทที่ถอดพิงไว้บนพนักเก้าอี้ พิชชาอรแค่ปรายตามองแต่ก็ไม่ได้ให้ควา
