“ดี ฉันชอบคนแบบนี้” เขาลูบไล้ไปทั่วต้นแขนนวลเนียนของเธอ เผยความต้องการอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นคืนนี้ก็รอรับคำสั่งจากฉันได้เลย”
เขากดยิ้มเล็กน้อย มันคงหล่อเหลาเอาการและดูมีเสน่ห์ในยามอื่น ทว่าในเวลานี้เขาก็คือนักฆ่าเลือดเย็นคนหนึ่ง
“ค่ะ”
คนตอบบังคับไม่ให้น้ำเสียงสั่น เธอเมินมองไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เขาเห็นว่ากำลังมีหยาดน้ำอุ่นๆ ไหลขึ้นมาเอ่อท้นรอบดวงตากลม ไม่อยากให้เขายิ้มเยาะหัวเราะใส่ว่าใช้น้ำตาเปลือง ไม่อยากให้เขาดูถูกดูแคลน ทั้งที่ก็ไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีใดๆ ให้น่าภูมิใจ
“ใครน่ะ!” เขาตวัดสายตาไปเห็นเงาที่ยืนอยู่ด้านหลังประตู จึงถามด้วยน้ำเสียงกระชาก
“บัวเองค่ะ บัวเข้าไปได้ไหมคะ” พิชชาอรสีหน้าตกใจ เธอรีบลงมาจากโต๊ะจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย
“เชิญครับ” น้ำเสียงกรรโชกเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจนพิชชาอรอดเหลือบมองไม่ได้
“บัวจะมาเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ บังเอิญเจอแม่ครัวที่ด้านหน้าได้ยินคุยกับคุณย่า
