“ฉันจะกลับ!”
เธอตวัดสายตามองคนที่ยังคงนั่งในท่าทีสบาย ก่อนจะมองเลยไปที่ประตูที่ตอนนี้มีคนยืนคุม หัวใจดวงน้อยล่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอจะไปจากตรงนี้ได้อย่างไรกัน
“ถ้าผมยังไม่อยากกลับ คุณก็ยังกลับไม่ได้”
เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับสืบเท้าเข้ามาใกล้หญิงสาว พิชชาอรได้แต่ถอยกรูดสายตาจ้องเขาอย่างไม่กระพริบ ราวกับกลัวว่าหากปล่อยให้ชายหนุ่มคลาดสายตาสักวินาทีเดียว เขาจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
“วันนี้ร้านปิดแล้วครับ”
เสียงพูดดังขึ้นจากหน้าเคาน์เตอร์ทันทีที่กระดิ่งประตูดัง เป็นการบ่งบอกให้รู้ว่ามีลูกค้ารายใหม่เข้ามา แต่พวกเขาได้รับคำสั่งให้ปิดร้านและไม่รับลูกค้าอีก เพราะห้องอาหารแห่งนี้ถูกจองไว้ทั้งหมดแล้ว
“ช่วยด้วยค่ะ!” พิชชาอรร้องขึ้นอย่างมีความหวัง และมันก็เป็นหวังสุดท้ายจริงๆ
“อ้าว พราว”
คนที่เหมือนใกล้ตายมีความหวัง พิชชาอรสาวเท้าเข้าไปใกล้ลูกค้าใหม่ แต่เธอก็ถูกรั้งด้วยการจับต้นแขนแล้วกระ
